മീര: പോടാ…
മീരയും അലനും സോഫയുടെ രണ്ടു അറ്റത്തും വിശാൽ അവർക്ക് ഓപ്പോസിറ്റ് സിംഗിൾ സോഫ യിലും ആണ് ഇരുന്നത്.
അലൻ: മനോജ് നെ വിളിച്ചോ നീ?
മീര: എന്തിനു?
അലൻ: അല്ല പുള്ളി ഇപ്പോൾ വരുമോ എന്ന് അറിയാൻ?
മീര: എന്താ നിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം?
അലൻ: വന്നു നമ്മളെ കാണണ്ടല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചതാ.
മീര: അതിനെന്താ?
അലൻ: വേണ്ട ഡീ…
വിശാൽ: അതാ നല്ലത് മീര. വെറുതെ അവൻ explore ആവണ്ട മനോജ് ൻ്റെ മുന്നിൽ.
മീര: ഹ്മ്മ്… വിശാൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ എതിർത്ത് പറഞ്ഞില്ല.
മീര മനോജ് നെ വിളിച്ചു. മനോജ് കാൾ എടുത്തില്ല, കട്ട് ചെയ്തു.
മീര: മനോജ് കാൾ കട്ട് ചെയ്തു, ഓഫീസിൽ ആണ്, തിരക്കിൽ ആണ്. അതാ കട്ട് ചെയ്തത്. ലേറ്റ് ആവാൻ ആണ് സാധ്യത. മതിയോ രണ്ടു പേർക്കും?
അലൻ: ഹമ്…
വിശാൽ: എനിക്ക് ഒന്നും ഇല്ല, അവനെ ഉദ്ദേശിച്ചു ആണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്.
മീര: അത് എനിക്ക് മനസിലായി.
അലൻ: ഡീ… ഞാൻ വിശാൽ നു പറഞ്ഞു കൊടുക്കുവാരുന്നു.
മീര: എന്ത്?
അലൻ: ഈ ബെഡ്റൂം നമ്മൾ എത്ര തവണ ഉഴുതു മറിച്ചിട്ടുള്ളതാണെന്നു.
മീര: നീ എന്നെ നാണം കെടുത്താൻ വേണ്ടി തന്നെ ഇരിക്കുവാണോ?
അലൻ: ബെഡ്റൂം മാത്രം അല്ല സോഫ യും.
വിശാൽ: നാണക്കേട് ഒന്നും വിചാരിക്കേണ്ട. ഇതൊക്കെ എല്ലാവരും ചെയ്യുന്നതല്ലേ.
മീര: (വിശാൽ നെ നോക്കി ചിരിച്ചു) ഉവ്വ… അന്ന് പെട്ടേനെ…
അലൻ: അന്ന് ഞാനും പേടിച്ചു ഒന്ന്.
മീര: താങ്ക്സ് വിശാൽ… എന്നെ കൊണ്ട് വന്നു ആക്കിയതിനു.
വിശാൽ: വല്ലാത്ത അവസ്ഥ ആയിരുന്നു (വിശാൽ അവളെ നോക്കി ആക്കി ചിരിച്ചു) എങ്ങനെ നടന്നു കയറി വന്നു ഫ്ലാറ്റ് ലേക്ക്.