“എടി ഞാന് റൂമിന്റെ വെളിയിലുണ്ട്, കതക് തുറക്ക്”. അവള് ഞെട്ടിപ്പോയി. ഇവന് ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇവിടെ എത്തിയോ, എങ്ങനെ, how? അവനെ അകത്ത് വിളിച്ച് കേറ്റുന്നതിനേക്കാള് അവന് എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി എന്നായിരുന്നു അവളുടെ വേവലാതി. പെട്ടെന്ന് വാതിലില് ഒരു ചെറിയ മുട്ട് കേള്ക്കാം. വീണ്ടും അവന്റെ മെസേജ്, “എടി തുറക്ക് ഞാന് തന്നെയാ”. പ്രിയത പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു. എന്തായാലും നോക്കിയല്ലെ പറ്റു, ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ, പിന്നെ ജീവിച്ച് ഇരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. അവള് മെല്ലെ ഒരു പൂച്ചയെ പോലെ ഡോറിന്റെ അടുക്കല് വന്നു.
പതിയെ ഡോറിലേക്ക് ചെവി ചേര്ത്തു. ഇല്ല ഒന്നും കേള്ക്കുന്നില്ല. ഇനി തോന്നിയതായിരിക്കുമോ? ഏയ്, അവള് കതക് മെല്ലെ തുറന്നതും, പുലിയെ പോലെ എന്തോ ഒന്ന് പാഞ്ഞ് അകത്ത് കയറി. അവള് പെട്ടെന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാകാന് തുനിഞ്ഞതും വന്നയാള് അയാളുടെ കരങ്ങള് കൊണ്ട് അവളുടെ വാ മൂടി. പ്രിയത പെട്ടെന്ന് വല്ലാതെ പേടിച്ചു. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായതെ ഇല്ല. എന്നാല് ആ കരങ്ങള് അവള്ക്ക് പരിചിതമായിരുന്നു.
ആരാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് അധികസമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. അവള് ആ കൈയില് ചെറിയ കടി കൊടുത്തു. “ആഹ്”. അയാള് ചെറിയ വേദന കൊണ്ട് കൈ കുടഞ്ഞു. ഈ നേരം കൊണ്ട് പ്രിയത അവന്റെ കൈവിട്ട് ഡോറടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു. എന്നിട്ട് അവള് അവന്റെ ചെവിക്ക് പിടിച്ച് ബെഡിലേക്ക് നടന്നു.
നന്ദുഃ ആആ പ്രിയ, വിട് വിട്.
പ്രിയതഃ അയ്യ, ഒച്ച വയ്ക്കല്ലെ, അല്ലേല് നല്ല വീക്ക് വെച്ച് തരും ഞാന്.