അവളുടെ അടുത്തായി കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്ന ഫൈസൽ ഒരു ചെറിയ ബോട്ടിൽ മരുന്ന് കൈയിൽ എടുത്തു ആ സിറിഞ്ചിലേക്ക് നിറച്ചു….
“ഹംസേ മുറുക്കി പിടിച്ചോ വിടല്ലേ ഇവളെ പിടയ്ക്കല്ലെടി മോളെ അടങ്ങി കെട”
ഭയന്നു വിറച്ചു പിടയ്ക്കുന്ന പുജയുടെ വലതു കൈയിലെ ഞരമ്പിലേക്കു ആ സിറിഞ്ചിന്റെ നീഡിൽ വെച്ച് പതിയെ അമർത്തിയതും അവൾ ശക്തിയായി ഒന്ന് പിടഞ്ഞു….
“വേണ്ട എന്നെ വിട് ആഹ്ഹ് അമ്മഹ്ഹ്”
തന്റെ ശരീരമാകെ മരവിച്ചു പോകുന്ന പോലെ അവൾക്കു തോന്നി തളർന്നു പോകും പോലെ അവൾക്കു അനുഭവപ്പെട്ടു…
“അമ്മ്മ് ആഹ്ഹ് വിട് അംഹ്ഹ്”
ആ കുത്തിയിറങ്ങിയ മരുന്നിന്റെ ശക്തിയിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു പോകുന്നതും നോക്കി നിന്ന ഹംസ പതിയെ അവളുടെ കൈകളിൽ നിന്നും പിടി വിട്ടു….
“ഫൈസലേ എന്തുവാട നി പെണ്ണിന്റെ മേലില് കുത്തി കേറ്റിയെ ചത്തോ ഇവളു അനക്കമില്ലല്ലോ”
അവളുടെ കിടപ്പു കണ്ടു കൊണ്ട് ഹംസ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു….
“ഒന്നുമില്ലെന്റെ ഹംസേ ഒരു അഞ്ചാറു മണിക്കൂർ ബോധം പോകും അത്രേ ഉള്ളു അല്ലാതെ ചാവാൻ ഒന്നും പോണില്ല ഇവളുടെ കടി കുറച്ചു ഒന്ന് കുറയട്ടെ വേണ്ടെന്നു വെച്ചതാ ഇതല്ലാതെ ഇവളു സമ്മതിക്കില്ല അതു കൊണ്ട പിന്നെ അവരു വന്നു കഴിഞ്ഞു ഇവളു മൊട കാണിച്ചാൽ അയാളുടെ കയ്യിന്നു കാശ് ഇങ്ങു പോരില്ല ഇതാവുമ്പോ ഇവൾക്കു ബോധം വരും മുൻപ് അവന്മാര് വന്നു ഇവളെ പണിഞ്ഞു അങ്ങ് പൊക്കോളും ചോദിക്കുന്ന കാശും കിട്ടും അതിനാ ഹംസേ ഇ ചെറിയ ഡോസ് ഇവൾക്കു കൊടുത്തേ”
ഫൈസൽ ആ സിറിഞ്ചു മാറ്റി വെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“ഓ അതാണല്ലേ കാര്യം ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഇ പൂറി മോള് ചത്തെന്നു ഇവളെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ട് ഒന്നുടെ പണിയാൻ പൂതി ആവുന്നു ഫൈസലേ നീ തായേ പോകുവല്ലേ എന്തായാലും അവരു വരും മുമ്പ് ഞാൻ ഒന്നുടെ ഇ പൊന്നു മോളെ തിന്നട്ടെ”