Posted by മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന പൂർണ ചന്ദ്രൻ അവിടെ മുഴുവൻ രാവെളിച്ചം പടർത്തി… ഇപ്പോൾ അവർക്ക് പരസ്പരം വ്യക്തമായി കാണാം.
അവളുടെ വശത്തേക്ക് ആയി ഇട്ടിരിക്കുന്ന മുടിയും നെറ്റിയിലെ പൊടി സിന്ദൂരവും നിറഞ്ഞ ചിരിയും അവൻ ശ്രെദ്ധിച്ചു.. പെണ്ണിന്റെ വട്ട മുഖവും തുടുത്ത കവിളുകളും അതിലെ നുണ കുഴിയും നിലാവിൽ തിളങ്ങി…
അനഘ അവളുടെ അലസമായി കിടക്കുന്ന മുടി ഇഴകൾ പതിയെ ഒതുക്കി വച്ചു.
” ജീവ.. എന്നാ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുന്നെ.. അവരേം കൂടി വിളിച്ചൂടാരുന്നോ ? ”
” ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുന്ന സുഖം വേറെ ഒന്നിനും ഇല്ല അനഘ.. ഈ കാടിന്റെ നിശബ്ദതയും കോട മഞ്ഞും നിലാ വെളിച്ചവും അതിനൊപ്പം രാത്രിയുടെ ഏകാന്തതയും.. ഇതെല്ലാം ഏത് ലഹരിക്കും മുകളിൽ ആണ് ”
ജീവ.. ഒന്ന് നിർത്തി പിന്നെ വീണ്ടും അനഘയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
” തനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ലേ.. എല്ലാം മറന്ന് ഒന്നിനെയും പറ്റി ആകുലപെടാതെ ഇത് പോലെ സ്വയം മറന്ന് ഇരിക്കാൻ.. ”
ജീവയുടെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടി പറയാൻ എന്നോണം അവൾ കാലുകൾ ബെഞ്ചിലേക്ക് കയറ്റി പിണച്ചു വച്ചു.
” അതിപ്പോ.. ഉം.. തോന്നിയിട്ട് കാര്യമില്ലാലോ.. കെട്ട്യോനേം കുഞ്ഞിനേം ഒക്കെ ഞാൻ അല്ലാണ്ട് പിന്നാരാ ഓർക്കാൻ.. അതും ഒരു രസല്ലേ ” അനഘയും വിട്ട് കൊടുത്തില്ല.
ജീവ പിന്നെയും ചിരിച്ചു. ” ബന്ധങ്ങൾ അവ നമുക്ക് ബന്ധനങ്ങൾ ആകരുത്…ജീവിതം ഒന്നേ ഉള്ളൂ. !! ഇത് പോലെ.. മതി മറന്ന് ആഘോഷിക്കുക ”
” ആഗ്രഹമുണ്ട് ജീവാ.. പക്ഷെ ലൈഫിൽ ഒരു സ്റ്റേജ് കഴിയുമ്പോൾ.. എല്ലാത്തിനും ഒരു ലിമിറ്റ് വരും..!! ഈ ആഘോഷങ്ങൾ ഒക്കെ മറന്ന് ഒഴിക്കിനോത്ത് അങ്ങ് പോകും.. ”
അവൾ വിദൂരതയിലെക്ക് നോക്കി സംസാരിച്ചു.