രുഗ്മണി : കൊച്ചു പയ്യനാണല്ലോടി സാവിത്രി
എന്റെ അരക്കെട്ടിൽ നിന്നും രുഗ്മണിയുടെ കൈ എടുത്ത് മാറ്റി എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് നടന്ന്
സാവിത്രി : കൈയിലിരിപ്പിൽ അത്ര കൊച്ചൊനൊന്നുമല്ല എന്റെ ചേട്ടത്തി…
എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്നെ കട്ടിലിൽ പിടിച്ചിരുത്തി സാവിത്രി എന്റെ വലതു വശത്തിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്ന് എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന്
രുഗ്മണി : അങ്ങനെയാണോ?
എന്ന് പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് വലതു കൈകൊണ്ട് എന്റെ കവിളിൽ തഴുകി താടിയിൽ പിടിച്ച് മുഖം മേലോട്ട് ഉയർത്തി കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി
രുഗ്മണി : മോന്റെ പേരെന്താ?
ക്രിസ്തുമസിന് വെട്ടാൻ വെച്ചിരിക്കുന്ന പോർക്കിനെപ്പോലെ എന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രുഗ്മണിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി
ഞാൻ : അർജുൻ
രുഗ്മണി : എന്നെ അറിയോ?
ഞാൻ : ഇല്ല
താടിയിൽ നിന്നും പിടിവിട്ട് കവിളിൽ തഴുകി കൊണ്ട് സാവിത്രിയെ നോക്കി
രുഗ്മണി : നീ ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ?
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
സാവിത്രി : ഏയ് ഇല്ല അജൂനും ഒരു സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടേന്ന് കരുതി
എന്നെ നോക്കി
രുഗ്മണി : മ്മ്…ഞാനിവളുടെ ചേട്ടന്റെ വൈഫാണ് എന്നും പറഞ്ഞ് അത്ര പ്രായമൊന്നുമില്ലാട്ടോ
” ഓ അപ്പൊ ഇതാണ് ഭാസ്ക്കരൻ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞ മൊതലല്ലേ ഇതിപ്പൊ കൊള്ളാലോ രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും കളി വൈദ്യൻ കൽപ്പിച്ചതും കളി ” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവര് തന്നയാണോന്ന് ഒന്ന് കൂടി ഉറപ്പിക്കാൻ
ഞാൻ : മരിച്ചു പോയാ വേ….?
ഞാൻ പറഞ്ഞു മുഴുവപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്നേ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
രുഗ്മണി : ആ അത് തന്നെ അപ്പൊ മോന് എല്ലാം അറിയാം