ഭക്ഷണം കഴിച്ചു മോളിക്കുട്ടി ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള് അയാളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ കൂടി. രാവിലെ കഴിക്കാന് ഇരുന്നപ്പോഴും അവള് ശരിക്ക് മുഖം തന്നില്ല. പക്ഷെ നോട്ടത്തില് നിന്ന് വേറെ മോശം സൂചനകളും കിട്ടിയില്ല.
എന്തായാലും കുറച്ചുനേരം കാത്തിരിക്കുകതന്നെ. അയാള് മനസ്സില് കരുതി. രാവിലെ സാധാരണ പറമ്പിലേക്ക് ഒക്കെ ഇറങ്ങാറുള്ള കുര്യച്ചന് അന്ന് അതും ചെയ്തില്ല. ആകെ ഒരു വീര്പ്പുമുട്ടലോടെ അയാള് തന്റെ റൂമില് തന്നെ ഇരുന്നു.
മോളിക്കുട്ടി പോയി ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞപ്പോള് മുറിയുടെ വാതില്ക്കല് കാല്പെരുമാറ്റം കേട്ട് കുര്യച്ചന് നോക്കി. ഷെറിനാണ്. അവള്ക്കും മുഖത്തൊരു വേവലാതിപോലെ അയാള്ക്ക് തോന്നി. ഇന്നലെ രാത്രി ഇട്ട പൂക്കളുള്ള പോളിസ്റ്റര് നൈറ്റി തന്നെയാണ് വേഷം.
ഇപ്പോള് പകലായതുകൊണ്ട് കുറേശെ നിഴല് അടിച്ചു കാണാം. മരുമകള് ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലെന്ന് അയാള് പെട്ടന്ന് മനസിലാക്കി. ഷഡി ഉണ്ടോ എന്നയാള് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും വേഗം ഒന്നും മനസിലായില്ല. അപ്പച്ചന് തന്നെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കുന്നത് കണ്ട് ഷെറിന് വല്ലാതെ നാണിച്ചു. അവള് രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു മുറിയിലേക്ക് കയറി.
ڇഅപ്പച്ചന് എന്താ ഇന്ന് പുറത്തോട്ടൊന്നും ഇറങ്ങാത്തത്?ڈ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മധുരമായി അവള് ചോദിച്ചു.
ڇഒന്നുമില്ല മോളെ.. ഒരു സുഖക്കൊറവ്..ڈ അയാള് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
ڇഅയ്യോ എന്നാപറ്റി? വയ്യാഴിക വല്ലോം ഒണ്ടോ?ڈ അവള് അടുത്തുവന്ന് അയാളുടെ നെറ്റിയില് കൈവെച്ചുനോക്കി.