ആകെ ഞാനും അവളും ആറ് മാസം ആണ് കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് ആ ആറ് മാസം ആറ് വർഷം പോലെ ആണ് എനിക്ക്. അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ടത് ആണ് അവൾ എനിക്ക്. പക്ഷെ അവൾ ഇന്ന് എന്റെ കൂടെ ഇല്ല. എല്ലാവരേം ഒറ്റക്ക് ആക്കി അവൾ പോയി. അവളുടെ അവസാന നിമിഷം വരെ ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്റെ തോളിൽ കിടന്നു ആഹ് അവൾ കണ്ണ് അടച്ചേ.
കല്ലറയുടെ മുന്നിൽ കുറെ നേരം നിക്കുന്ന കണ്ടപ്പോഴേ അപ്പച്ചന് മനസിലായി എന്തോ വിഷമം ഉണ്ട് എന്ന്. പുള്ളി ഒന്നും മിണ്ടീല. ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് കേറി അവിടെ അപ്പച്ചും അമ്മച്ചിയും പ്രീതയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ : എന്താണ് എല്ലാരും ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ. ഞാൻ ആദ്യമായി അല്ലല്ലോ ഇവിടെ വരുന്നേ
അപ്പച്ചൻ : എന്താടാ നിനക്ക് ഒരു വിഷമം. നിന്നെ കണ്ടപ്പോഴേ ഞങ്ങൾക്ക് തോന്നി. നീ കല്ലറടെ അവിടെ അത്രേം നേരം നിന്നപ്പോഴേ മനസിലായി എന്തോ ഉണ്ട് എന്ന്
പ്രീത : പറയ് ചേട്ടാ
ഞാൻ : കുറെ നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം ഞാൻ നീരജ ആയിട്ട് ഉള്ള കല്യാണ കാര്യം അവളുടെ വീട്ടിൽ ഞാൻ പോയി ഉണ്ടാക്കിയ പ്രശനം ഒക്കെ പറഞ്ഞു
അപ്പച്ചൻ : മോനെ നീ ഞങ്ങളുടെ മോൻ തന്നെ ആണ്. ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് മോൻ കേൾക്കു. മോൻ ആഹ് കൊച്ചിനെ അങ്ങ് സ്വീകരിക്കണം.
ഞാൻ : അപ്പച്ചാ നിങ്ങള്ക്ക് അറിയാവുന്നത് അല്ലെ എല്ലാം എന്നിട്ട് ആണോ.
അമ്മച്ചി : അറിയാം മോനെ പക്ഷെ. എന്റെ മോൾക്ക് അത്രെ ദൈവം കൊടുത്തോളു. പക്ഷെ അവൾ പോകുന്നതിനു മുന്നേ നിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് തന്നിട്ട് ആ പോയെ. അമ്മച്ചി പറയുന്ന കേൾക്കു. ആഹ് കുട്ടി നല്ല കുട്ടി ആയിരിക്കും. മോന്റെ അമ്മേടെ സെലെക്ഷൻ അല്ലേ