”അതെന്താ ചിരിക്കാനും പാടില്ലേ… ഹോ…കയ്യെടുക്ക് ഏട്ടാ ഇക്കിളിയാവുന്നു.. “ അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. ഞാൻ കൈ മുട്ടിൽ നിന്നും അൽപം കൂടി ഉയർത്തി തുടകളിൽ അമർത്തിത്തടവിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്തിനാ ചിരിക്കുന്നതെന്ന് പറ എങ്കിൽ ഞാൻ കൈ എടുക്കാം..” പക്ഷെ അവർ അ പ്പോഴും ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.
“വേഗം പറഞ്ഞാ അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ കൈ ഇനിയും മുകളിലോട്ട് പോകും” “ശരി ശരി ഞാൻ പറയാം“ ബിന്ദു അങ്ങിനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ താഴെ നിന്നും എണീറ്റ് കട്ടിലിൽ അവരുടെ ഇടയിൽ ഇരുന്നു.
”അത് ഏട്ടാ ഇന്ന് രാവിലെ ഏട്ടൻ എന്തൊക്കെയാ ചെയ്തത്..? ”
”എന്ത് ചെയ്യാൻ.. ഞാനൊന്നും ചെയ്തില്ലാ..?“
‘എന്നിട്ടാണോ ഏട്ടൻ ലുങ്കിക്കുള്ളിൽ അങ്ങിനെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്..?”
“അത് പിന്നെ ഇതുപോലെ രണ്ട് സുന്ദരികളായ പെങ്ങന്മാരുള്ള ആരുടെ ലുങ്കിയാ ഇങ്ങിനെ പൊങ്ങാതിരിക്കുക…”
അത് കേട്ട രണ്ടും നാണത്താൽ തലകുനിച്ചുകൊണ്ട് എൻറെ നെഞ്ചിൽ തലവെച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു. ആ ദയമായി ഒരു സുരക്ഷിത സ്ഥാനം കിട്ടുന്നത് പോലെയായിരുന്നു അവരുടെ പ്രവൃത്തി. സ്വന്തം അച്ചനിൽ നിന്നും ഇങ്ങിനെ ഒരു സുരക്ഷയോ സ്നേഹമോ അവർക്ക് കിട്ടിയിരുന്നില്ല. അച്ചനോടുള്ള പേടി കാരണം ഞങ്ങ ൾ ആങ്ങളയും പെങ്ങന്മാരും ഒരിക്കലും കൂടിതൽ സംസാരിക്കുകയോ ചിരിക്കുകയോ ഒന്നും ചെയ്തിരുന്നില്ല. എല്ലാം ഇപ്പോൾ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും അങ്ങിനെത്തന്നെ പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട് കുറേ സമയം ഇരുന്നു. പിന്നെ മൗനം ഭജിച്ചുകൊണ്ട് ബിന്ദു പറഞ്ഞു.