“കരച്ചിൽ നിർത്തേടി.. എന്നിട്ട് മോൾ ഉടുപ്പൊക്കെ ഒന്ന് ഊരി മാറ്റ്..” റീന മിസ് പറഞ്ഞു..
ക്ലാസിലെ എല്ലാ പെണ്കുട്ടികളും അപ്പോൾ അമ്പരപ്പിലായിരുന്നു.. അവരാരും അത് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. ഒരു പെണ്കുട്ടിയോട് അങ്ങനെ പറയുമെന്ന് ഷൈനിയും സ്വപ്നത്തിൽ പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ലല്ലോ.. ഷൈനി നിന്ന നിൽപ്പിൽ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഭയം കൊണ്ട് വിടർന്നു..
“നിന്നോട് ഉടുപ്പൂരാനാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്… ഓരോന്നോരോന്നായി അഴിച്ചോ.. ആദ്യം നിന്റെ ഷർട്ട്.. പിന്നെ തലത്തെറിച്ച പെണ്പിള്ളേര് മാത്രമിടുന്ന നിന്റെ ഇറക്കം കുറഞ്ഞ ഈ സ്കർട്ട്.. അവിടുന്ന് തുടങ്ങിക്കോ..”
ഷൈനിയുടെ മനസിൽ അന്നേരം ഒരായിരം ചിന്തകൾ ഓടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.. തനിക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഈ ക്ലാസിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകാം…പുറത്തെ റിസ്പ്ഷനിൽ ഇപ്പോഴും തന്റെ ഫോണുണ്ട്.. പപ്പയെ വിളിച്ചു പിക്ക് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞാലോ.. അങ്ങിനെ ഒരു സാധ്യത ഇല്ലേ..?? ചിന്തകൾ നിറഞ്ഞ മനസുമായി അവൾ നിശബ്ദം തലതാഴ്ത്തി ആ ക്ലാസിന് മുന്നിൽ നിൽക്കവേ വീണ്ടും റീന മിസ്സിന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നു..
“അധികം കാത്തു നിൽക്കാനൊന്നും എനിക്ക് സമയമില്ല.. നിനക്ക് ഊരാൻ പറ്റില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇവിടത്തെ അറ്റണ്ടർമാരെ വിളിച്ചു വരുത്തി ഓരോന്നായി ഊരിയെടുക്കാം.. അത് വേണോ ഷൈനി..??”
റീന മിസ് ഒരിക്കൽ കൂടി പല്ലിറുമ്മി..
ഷൈനിക്ക് ഒരു കാര്യം ബോധ്യമായി..’തനിക്ക് മുന്നിൽ വേറെ വഴികൾ ഏതുമില്ല..!!!’
വിറകൊള്ളുന്ന വിരലുകൾ കൊണ്ട് അവൾ ആദ്യം തന്റെ ഐഡി കാർഡ് ഊരി മിസ്സിന്റെ ടേബിളിലേക്ക് വച്ചു.. അതിന് പിറകെ ക്ലാസിന് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്നുകൊണ്ട് അവൾ തന്റെ ഷർട്ടും ഊരിയെടുത്തു…