Posted by
താൻ ഇത്ര കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തിട്ടും അജയൻ തന്നെ മറ്റൊരുരീതിയിൽ കാണാതിരുന്നത് അവൾ ആദ്യം ആഗ്രഹിച്ചതായിരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പോൾ, ആ അവസ്ഥ വന്നപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ അത് സ്വന്തം സ്ത്രീത്വത്തോടുള്ള ചോദ്യചിഹ്നമായിരുന്നു.
മനസ്സിലെ ചിന്തകൾ കടന്നുകയറിക്കൊണ്ട് ഒന്ന് രണ്ട് പാത്രങ്ങൾ കഴുകിയപ്പോഴേക്കും അടുക്കളയിലേക്ക് കടന്നുവന്ന അജയനെ അവൾ കണ്ടു.
“സർ പോവുന്നില്ലേ?”
“താൻ ഇത്രയും വിളിച്ചതല്ലേ.”
(അത് കേട്ട നിമിഷം സുമിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വന്നിരുന്നു)
“താങ്ക്സ് സർ. ഇതിപ്പോ കഴിയും, അത് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ബെഡ് റെഡിയാക്കാം”
“ഏയ്‌, ബെഡ് വേണ്ട. ഞാൻ സോഫയിൽ കിടന്നോളാം”
“ഏയ്‌ അത് പറ്റില്ല. ഒന്നാമതെ അത് ചെറിയ സോഫയാ. സാറിന് കിടക്കാൻ പറ്റില്ല !”
“എന്നാ എനിക്ക് താഴെയൊരു ബ്ലാങ്കറ്റ് വിരിച്ച് താ. ഞാൻ താഴെ കിടന്നോളാം”
“അത് ഒട്ടും പറ്റില്ല. ഞാൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നിട്ട് സർ താഴെ കിടക്കാനോ !”
“എന്നാ ഞാനും കട്ടിലിൽ കിടക്കില്ല, മോളെ താഴെക്കിടത്തിയിട്ട്”
കുറച്ച് സമയം സുമി അവിടെനിന്ന് നന്നായി ആലോചിച്ചു.
“എന്നാ നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും എന്റെ ബെഡിൽ കിടക്കാം. കുറച്ചൊന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യണം എന്നെ ഉള്ളു”
അജയനുവേണ്ടി സുമി ഇട്ട അവസാന എല്ലിന്റെ കഷ്ണമായിരുന്നു അത്.
സ്വന്തം മകളെ പോലെ കണ്ടിരുന്ന പെണ്ണ് ഈ രാത്രി തന്റെ കിടക്കയിലേക്ക് അജയനെ ക്ഷെണിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അയാൾക്ക് എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണമെന്ന് അറിയില്ല.