“മോനേ, എന്റെ മൂത്ത ചേട്ടന് ചെറിയൊരു ആക്സിഡന്റ് ഉണ്ടായെന്ന് ഫോൺ വന്നു. ഞാനും സന്തീപും അങ്ങോട്ട് പോകുവാ. ആതിരയ്ക്ക് പഠിക്കാനുണ്ട് പോലും, ഞങ്ങൾ വരുമ്പോൾ വൈകും. അതുകൊണ്ട് നീ വൈകുന്നേരം ഹോട്ടലിൽ നിന്നും എല്ലാവർക്കുമുള്ള ഭക്ഷണം വാങ്ങിക്കണേ.”
“ഹാ ശരി, നിങ്ങൾ എപ്പോഴാണ് പോകുന്നത്?”
“ഞങ്ങൾ പുറപ്പെട്ടു.”
“എന്നാൽ ശരി.” വിനോദ് ഫോൺ വെച്ച് തന്റെ ജോലി തുടർന്നു. പെട്ടെന്നാണവന് ഓർമ്മവന്നത്,
ആതിരയ്ക്ക് പഠിക്കാനുണ്ട് എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്, അതായത് അവൾ ഇപ്പോൾ ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിൽ ഉണ്ടെന്ന്, വിനോദിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കുളിർമ്മ തോന്നി. അല്ല ശരീരം കോരിത്തരിച്ചു. പിന്നെ അവനവിടെ ഇരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവൻ ഉടനെ മാനേജരുടെ കാബിനിലേക്ക് ചെന്ന്ു.
“സാർ, എന്റെ അമ്മാവന് ആക്സിഡന്റായി അത്യാസന്ന നിലയിൽ ഹോസ്പിറ്റലിലാണെന്ന് ഇപ്പോൾ ഫോൺ വന്നു. സാർ എനിക്കൊന്ന് അങ്ങോട്ട് പോകണം“
അവന്റെ മുഖവും വെപ്രാളവും കണ്ട് അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് പോകാൻ സമ്മതിച്ചു. മനസ്സിൽ ലോട്ടറിയടിച്ച സന്തോഷത്തോടെ,പക്ഷെ അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അവൻ ഓടി. ബസ്സൊന്നും കാത്ത് നിൽക്കാതെ ഓട്ടോ തന്നെ പിടിച്ച് വീട്ടിലെത്തി.
വീട്ടിലെത്തി ഡോർ ബെല്ലടിച്ച് കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞാണ് ആതിര വാതിൽ തുറന്നത്. ഈ സമയത്ത് ആരായിരിക്കും? എന്ന സംശയം അവളുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു. വാതിൽ തുറന്ന് ഏട്ടനെ കണ്ട അവൾക്ക് അൽഭുതമായിരുന്നു.
ഈ നേരത്ത് ഒരിക്കലും അവൻ വരുമെന്ന് അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.
അകത്ത് കടന്ന വിനോദ് വാതിൽ അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു. ആതിര ഒന്നും പറയാതെ ഏട്ടനെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അവന്റെ കൂടെ വീട്ടിൽ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്നത് അവളെ വല്ലാതെ നാണിപ്പിച്ചു. വാതിൽ അടച്ച വിനോദ് ആതിരയുടെ അടുത്ത് വന്ന് നിന്നു. ചേട്ടന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ ആവാതെ അവൾ താഴെ തറയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു.