“ആതിര ഇപ്പോൾ നോർമലായെന്ന് തോന്നുന്നു, അല്ലേ മോനേ.” ബീന അവന്റെയടുത്തേക്ക് ചെന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ഇവിടുന്ന് പോകുന്നതാണ് നല്ലതെന്നാ എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.”
“നീ എവിടെ പോകാനാ!?”
“ ഞാൻ ദൂരെ എവിടേക്കെങ്കിലും സ്ഥലം മാറ്റം വാങ്ങി പോകുന്നതാണ് എല്ലാവർക്കും നല്ലത്.”
“നീ ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേടാ, എനിക്കിനി നീ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല. ആതിരയുടെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.”
“അതല്ലമ്മേ, എത്ര നാൾ നമ്മൾ ഇങ്ങനെ കഴിയും? നാളെ ഞാനും വിവാഹം കഴിക്കും. എനിക്കും കുടുംബമുണ്ടാവും അപ്പോഴും നമ്മൾ ഇതുപോലെ ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നാൽ?, എന്റെ ഭാര്യയായി വരുന്നവൾ അത് അറിഞ്ഞാൽ? ആതിരയെപ്പോലെ ആയിരിക്കില്ല അതിന്റെ പ്രത്യാഘാദം. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പോകുന്നത് തന്നെയാണ് നല്ലത്.”
അത് കേട്ട് ബീനയുടെ മനസ്സ് തളർന്നുപോയി. അവൾ താഴെ മുട്ടുകാലിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് വിനോദിന്റെ അരക്കെട്ടിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു.
“നീ എന്നെ വിട്ട് പോകല്ലേ വിനൂ, നീയില്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല. നീ പറയുന്നത് എന്തും ഞാൻ അനുസരിക്കാം..”
അത് കേട്ടപ്പോൾ വിനോദിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. കുറച്ച് സമയത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു,
“അമ്മ ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ അനുസരിക്കുമെങ്കിൽ ഞാൻ എന്നും നിങ്ങളുടെ കൂടെത്തന്നെ നിൽക്കാം. മാത്രമല്ല, അമ്മയ്ക്ക് ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ സുഖവും സന്തോഷവും തരാം. പക്ഷെ, ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ അനുസരിക്കണം.”
“നീ പറയെടാ മോനേ, ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്..? നീ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അനുസരിക്കാം.”
ബീന തീർത്ത് പറഞ്ഞു.