കണിവെള്ളരികൾ [ഋഷി]

ഞാൻ… പോവാം… വിക്കിവിക്കിപ്പറഞ്ഞു. മൂപ്പത്തീടെ മുഖം വിടർന്നു. അമ്മയെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുമ്മവെച്ചു… ഓഹ്! ആ നാവെൻ്റെ ചുണ്ടുകളിലൊന്നു തഴുകിയോ?

ഈ വക സംഭവബഹുലമായ ദിനത്തിൻ്റെ പര്യവസാനം ഞാൻ ബൈക്കുമെടുത്ത് ഒരു ടൺ ഭാരമുള്ള ടിഫിൻ കാരിയറും ചുമലിലേറ്റി ഉഷപ്പെണ്ണിൻ്റെ വീട്ടിലേക്കു വെച്ചുപിടിച്ചു. മൂപ്പത്തിയുടെ വക ഒരു തേൻകിനിയുന്ന ചുംബനവും കൂടി ചുണ്ടുകളിലേറ്റു വാങ്ങി… ചുണ്ടുകളിലൂടെ നാവുമിഴച്ച്…

സമയം ആറര. ഇരുട്ടു വീണിട്ടില്ല. ബൈക്കിൽ നിന്നുമിറിങ്ങിയപ്പോൾ അതാ വരാന്തയിൽ അവൾ! കയ്യിൽ കുഞ്ഞുമുണ്ട്. നാടൻവേഷം തന്നെ. ലുങ്കീം ബ്ളൗസും! ചാപ്പാടും തൂക്കി അകത്തേക്കു കയറിയപ്പോൾ പെണ്ണ് സ്വർണ്ണവെളിച്ചം തൂകൂന്ന ലൈറ്റിൻ്റെ താഴേക്കു നീങ്ങി നിന്നു. മുഖം കഴുകി ഫ്രഷായിട്ടുണ്ട്. തിളങ്ങുന്ന സുന്ദരമായ (!) മുഖം. മന്ദഹാസം ആ സൗന്ദര്യമിരട്ടിപ്പിച്ചു. പക്ഷേ.. മേരേ പ്യാരേ ദേശ് വാസിയോം… അതൊന്നുമല്ല എന്നെ കിതയ്ക്കുന്ന, നാവുവെളിയിലിട്ട് ഉമിനീരൊലിപ്പിക്കുന്ന, ഒരു നാടൻ നായയായി മാറ്റിയത്! ആ ബ്ലൗസിൻ്റെ വെളിയിൽ… മുകളിൽ തള്ളിനിന്ന മുഴുത്ത മുലകൾ… പിന്നെ…പിന്നെ… മുലപ്പാലൂറിപ്പടർന്ന് സുതാര്യമായ വെളുത്ത ബ്ലൗസിൽ തെളിഞ്ഞ വലിയ വട്ടമൊത്ത ഇരുണ്ട മുലക്കണ്ണുകൾ…അവളിതൊന്നും അറിയുന്നില്ലേ? അതോ എന്നെ വട്ടുപിടിപ്പിക്കാൻ കച്ച കെട്ടി ഇറങ്ങിയതാണോ! ഇട്ടിരുന്ന ഷോർട്ട്സിനുള്ളിൽ കുട്ടനുണർന്ന് ജട്ടി കിഴിച്ചു തലനീട്ടാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി. മൈര്! ഇതിൻ്റെ കൊറവേയൊള്ള്. അവളെങ്ങാനും കണ്ടാൽപ്പിന്നതുമതി!