നിറമുള്ള കനവുകൾ [സ്പൾബർ]

“” ആ ചേട്ടാ കുറച്ച് വൈകി… ബസ് പോയോ ആവോ…?’”

“” എന്നാ ഇനി വൈകണ്ട… വേഗം വിട്ടോ…”

പ്രിയ വേഗം നടന്ന് പോയി. ജ്വല്ലറിയിലെ വകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. നല്ല നല്ല സാരിയാണവൾ ഉടുക്കുന്നത്. അതും നല്ല ഭംഗിയിൽ. ടൈറ്റാക്കി വരിഞ്ഞ് മുറുക്കിയുടുത്ത സാരിയിൽ വിടർന്ന നിതംബം തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന കാഴ്ച ശിവനെയൊന്നുലച്ചു.

പിറ്റേന്നും അതേ സ്ഥലത്ത് ശിവനെ കണ്ട പ്രിയക്ക് ചിരി വന്നില്ല.. ചെറിയൊരു പേടിയാണ് തോന്നിയത്.
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവനെ കടന്ന് പോയി.

“പ്രിയേ…”

ശിവൻ വിളിച്ചു.
പ്രിയ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു .

“ എന്താ ചേട്ടന്റെ ഉദ്ദേശം… ഇത് സ്ഥലം വാങ്ങലൊന്നുമല്ലെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി… എന്നെ കാത്താണോ ചേട്ടൻ ഇവിടെ നിന്നത്…” ?

പ്രിയ സംശയത്തോടെ ശിവനെ നോക്കി.

“ പ്രിയേ… അത്… ഞാൻ…തങ്കച്ച ചേട്ടനെ കാത്ത്…”

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ശിവനൊന്ന് പരുങ്ങി.
ആ പരുങ്ങലിൽ തന്നെ പ്രിയക്ക് കാര്യം മനസിലായി.

“ ചേട്ടാ കാര്യമെനിക്ക് മനസിലായി… നാളെ ഞാൻ വരുമ്പോൾ ചേട്ടനെ ഇനിയിവിടെ കാണരുത്…”

പ്രിയ കർശനമായി പറഞ്ഞു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു.

“ അതേയ്..ഒന്ന് നിന്നേ… നീയെന്ത് കരുതിയെടീ…. നിന്റെ പിന്നാലെ ഒലിപ്പിച്ച് നടക്കുന്ന ഒരു ഊമ്പനാണ് ഞാനെന്നോ… ?നിന്നെ കാണാൻ തന്നെയാണ് ഞാനിവിടെ കാത്ത് നിന്നത്… നാളെയും ഇവിടെ ഞാനുണ്ടാവും.. നീയെന്ത് ചെയ്യും… ?”

പ്രിയഞെട്ടിപ്പോയി. ഇത് വരെ സൗമ്യമായി സംസാരിച്ച ശിവൻ ചേട്ടൻ തന്നെയാണോ ഇത് പറഞ്ഞതെന്ന മട്ടിൽ അവൾ അമ്പരപ്പോടെ അവനെ തുറിച്ച് നോക്കി.