‘നിനക്ക് ഇത്ര സങ്കടങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല..’
കവിളിൽ വച്ച എന്റെ കയ്യിൽ കൈ ചേർത്ത് വച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു
‘വിഷമങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ആരാടി ഉള്ളെ.. മതി ഈ നെഗറ്റീവ് പറച്ചിൽ.. വാ താഴോട്ട് പോവാം..’
ഞാൻ അവളെ എണീപ്പിച്ചു ടെറസിൽ നിന്നും താഴെ കൊണ്ട് പോയി..
ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മൂഡോഫ് ആയിരുന്നു. ഞാൻ പിന്നെയും എല്ലാം മറന്നു അവളോട് വേറെ പലതും സംസാരിച്ചു അവളുടെ മൈൻഡ് മാറ്റാൻ നോക്കിയിരുന്നു. പക്ഷെ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ അവളോട് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനു ഇടയിൽ ആണ് ഷിന്റോ വിളിക്കുന്നത്.. ഷിന്റോ എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്. ഞാൻ അവന്റെ കൂടെ ആണ് വിദേശത്തേക്ക് പോകാൻ പ്ലാൻ ഇട്ടത്. അവനിപ്പോ ബാംഗ്ലൂർ ആണ് ഉള്ളത്. രണ്ട് ദിവസത്തിന് ഉള്ളിൽ അവൻ തിരിച്ചു പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അവന്റെ ഒപ്പം ആണ് എനിക്കും പോകേണ്ടത്. അന്ന് രാത്രി ഇവിടുന്ന് കയറേണ്ട ഞാൻ ഇഷാനി ആക്സിഡന്റ് ആയത് കൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലുന്നത് ഓരോ ഒഴിവ് കഴിവ് പറഞ്ഞു മാറ്റി വച്ചിരിക്കുകയിരുന്നു. ഇനിയിപ്പോ അത് പറ്റില്ല. അവന് കൃത്യമായ ഒരു മറുപടി കൊടുക്കണം.
പോകണം എന്ന തീരുമാനം തെറ്റാണ് എന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോളും തോന്നുന്നില്ല. അത്രക്ക് വേണ്ടാത്തത് ഞാൻ ചെയ്തു പോയി. ഇനിയിപ്പോ അതൊന്നും മാറ്റാൻ കഴിയില്ല. ആകെ പറ്റുന്നത് ഇവരുടെ എല്ലാം ഇടയിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷൻ ആകുക എന്നതാണ്. അന്ന് ആ ഫോൺ എടുക്കാതെ ആ ട്രെയിനിൽ കയറിയിരുന്നു എങ്കിൽ അധികം വിഷമം ഇല്ലാതെ ഇവിടെ നിന്നും എനിക്ക് പോകാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ഇഷാനി എന്നെ എപ്പോളത്തെയും പോലെ കൊളുത്തി വലിക്കുന്നു.. അതും അവൾ ഇത്രയും അടുപ്പം എന്നോട് കാണിച്ചു തുടങ്ങിയ സമയത്തു അത് നഷ്ടപ്പെടുത്തി ഇവിടെ നിന്നും പോകാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് വരുന്നില്ല. പക്ഷെ മനസിന്റെ ചാഞ്ചല്യം ഞാൻ അടക്കി വച്ചു. അവനോട് നാളെ കഴിഞ്ഞു ബാംഗ്ലൂർ എത്തുമെന്ന് ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തു. നാളെ ഒരു ദിവസം കൂടി എനിക്ക് മുന്നിലുണ്ട്.. ഇഷാനിക്ക് ഒപ്പം ചിലവഴിക്കാനും, അവളോട് യാത്ര പറയാനും…..
കോൾ വന്നു ഞാൻ പുറത്തേക്ക് പോയതും എന്റെ സംസാര രീതിയും എല്ലാം ആരാണ് വിളിച്ചത് എന്ന സംശയം അവളിൽ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. കോൾ വച്ചതിനു ശേഷം ഉള്ള എന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലും അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി.
‘എന്താടാ മുഖത്ത് ഒരു വിഷമം.. ആരാ വിളിച്ചത്..?
അവൾ ചോദിച്ചു
‘ഹേയ്.. ഒരു ഫ്രണ്ട്…’
അവളോട് എങ്ങനെ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കും എന്നറിയാതെ ഞാൻ കുഴങ്ങി