“നിനക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടോ…വാ ഞാൻ എടുത്തു തരാം.. “
പെട്ടെന്നെന്തോ ഓർത്തെന്നവണ്ണം എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നകന്നു മാറിക്കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു….
“വലിയ വിശപ്പ് ഒന്നുമില്ല.. ന്നാലും ആ ബിരിയാണിയുടെ മണമടിച്ചപ്പോ…എവിടെയൊക്കെയോ ചെറുതായി വിശപ്പ് വരുന്നത് പോലെ…”
ഞാനവളുടെ വയറു തടവിപറഞ്ഞതും ചാരുവെന്നേ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി….. ഹോ വയറിൽ പിടിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കാണില്ലായിരിക്കും….. ഞാനൊന്നുമറിയാത്തത് പോലെന്റെ കൈകൾ പിൻവലിച്ചു….
അതോടൊപ്പം തന്നെയെന്നെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ച കണ്ണുകൾ ഒരല്പം ചുരുക്കി കൊണ്ടവളൊരു ചിരിയോടെ പാത്രമെടുക്കാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു
“ഞാനും help ചെയ്യണോ…?
അവിടെനിന്നു തന്നെ ചുറ്റിനുമൊന്ന് കറങ്ങിനൊക്കികൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…
“വോ വേണ്ട…ഇന്ന് നീയെന്റെ ഗസ്റ്റ് ആണ്…അതോണ്ട് പൊന്നുമോൻ പോയി ഹാളിലേക്കിരുന്നെ…”
രണ്ടു പ്ലെയ്റ്റുകൾ എടുത്തു കഴുകികൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…ഹ്മ്മ് ഗസ്റ്റ് എങ്കിൽ ഗസ്റ്റ്….
അതും വിചാരിച്ചു ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു…നല്ലൊന്നാന്തരം ഗ്ലാസ്സ് കൊണ്ടു പണിത തീൻ മേശക്ക് അരികിൽ കിടന്ന കാലി കസേരയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു ഞാൻ ചുറ്റിനുമൊന്ന് നോക്കി…ഫുള്ളി ഫർണിഷ്ഡ് ആയ ഫ്ലാറ്റ് ആണ്…. ആവശ്യമുള്ള ഒട്ടുമിക്ക സാധനങ്ങളും ഒണ്ട് താനും…. എങ്ങനെയൊക്കെ നോക്കിയാലും രണ്ടു പേർക്ക് താമസിക്കാൻ ഇത്രയുമൊക്കെ സൗകര്യം ഒരാർഭാടം തന്നെയാണ്…ഓഹ് ചിലപ്പോ എന്റെ ടീച്ചർ റിച്ച് ആയത് കൊണ്ടായിരിക്കും…
“നീയെന്താടാ സീലിങ്ങിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു സ്വപ്നം കാണുവാണോ…?
പെട്ടെന്നുള്ള ചാരുവിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടിപ്പോയി…അത് നല്ലത് പോലവൾ കാണുകയും ചെയ്തു..
“ഓഹ് നീയായിരുന്നോ…പേടിച്ചു പോയല്ലോ…”
ഞാനൊന്ന് നെഞ്ച് തടവികൊണ്ടവളെ നോക്കി….
“പിന്നെ പിന്നേ…. ഇവിടിപ്പോ ഞാനല്ലാതെ വേറാര് വരാനാ…എന്താണ് മോനെ ബിരിയാണിയുടെ മണമടിച്ചു കിളിപോയോ.. “
അതും പറഞ്ഞവൾ രണ്ടു പ്ലെയ്റ്റും ബിരിയാണിയുടെ കാസറോളും മേശയിലേക്ക് വച്ചു..
“ഉവ്വ…. ഒരു ബിരിയാണി ഉണ്ടാക്കിയെന്ന് കരുതി ഇത്രയും ബിൽഡപ്പ് കൊടുക്കണോ മിസ്സേ…?
ഞാനവളെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് കമിഴ്ത്തി വെച്ച രണ്ടു ഗ്ലാസുകൾ എടുത്തു നേരെ വച്ചു…. എന്റെ സംസാരം കേട്ടിട്ടും മറുതൊന്നും പറയാതെ പഴയയതേ ചിരിയോടെ ചാരു അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.. തിരികെ വരുമ്പോ ഒരു കയ്യിൽ സെവനപ്പിന്റെ ഒരു കുപ്പിയും മറുകയ്യിൽ ബീഫിന്റെ പാത്രവും ഉണ്ടായിരുന്നു…
എനിക്കരികിൽ വന്നിരുന്നവൾ ഒരു പ്ലെയ്റ്റ് എടുത്തെന്റെ മുൻപിലേക്ക് വച്ചു…