“എടാ ആ കവർ ഇങ്ങ് താ…”
ഞാൻ പാർസലിന്റെ കവർ ഹാൻഡിലിൽ നിന്ന് എടുത്ത് ഇത്താടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.. . ഇത്ത അല്പം പുറകോട്ട് നീങ്ങിയിരുന്ന ശേഷം കയ്യിലുള്ള ഐസ്ക്രീംമും കൂടെ അതിലേക്ക് വെച്ചു ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ സീറ്റിലേക്ക് അത് വെച്ചു…
ശ്ശെ എന്തൊക്കെ മോഹം ആയിരുന്നു… ഇടയ്ക്ക് ബ്രേക്ക് പിടിച്ചു ആ കരിക്ക് പുറത്തിട്ടുടയ്ക്കണം… തൊടയിൽ അറിയാത്ത പോലെ തൊടണം…. ഒലക്കേടെ മൂഡ്…. ആ പോട്ട് പുല്ല്…
“എബി.. പോവാം…” ഇത്ത ചോദിച്ചു…
ഞാൻ നിരാശയോടെ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു…
തൊടലോ നടന്നില്ല… കുറച്ചു മുന്നോട്ട് എത്തിയെങ്കിലും എന്തേലും സംസാരിക്കാം ന്ന് വെച്ചാൽ മനസ്സിൽ ഒന്നും വരുന്നുമില്ല…
ഇടയ്ക്ക് കണ്ണാടിയിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ ഇരുവശങ്ങളിലുമുള്ള കടകളിലേയും വഴിവിളക്കുകളുടെയും പ്രകാശത്തിൽ തട്ടം മൂർദ്ധാവിലേക്ക് അപ്പം മാറി, മുടിയിഴകൾ കാറ്റിലങ്ങനെ പാറി പറന്നു, പഴുത്ത ആപ്പിൾ പോലെ തുടുത്ത് നിക്കുന്ന കവിളും, ചെറിപ്പഴം തേനിലിട്ടപോലുള്ള ചെഞ്ചോര ചുണ്ടും… ഉഫ്…. എന്തൊരു ചരക്കാണ് കണ്ടിട്ട് വായിൽ വെള്ളമൂറുന്നു.
“എബീ.. നിങ്ങളിപ്പോ കളിക്കാറൊന്നും ഇല്ലേ…”
എന്ത് പറഞ്ഞു തുടങ്ങും എന്നോർത്ത് ഇരിക്കുമ്പോ ആണ് ഇത്ത ഇങ്ങോട്ട് ചോദിച്ചത്…
ഏഹ് കളിയോ… ഏയ് എന്തായാലും അതാവില്ല…
അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ നേരത്തെ ഇരുന്ന ക്ലബ്ബിന്റെ അവിടെ എത്തിയിരുന്നു, ക്ലബ്ബിന്റെ മറുവശത്തുള്ള ചെറിയ ഗ്രൗണ്ടിൽ ഫുട്ബോളും ക്രിക്കറ്റും ഒക്കെ കളിക്കാറുണ്ട്… ഇപ്പൊ കത്തി…
“ഇല്ലിത്താ… ഇപ്പൊ പണ്ടത്തെ പോലെ ആരും ഇല്ല.. എല്ലാരും ഓരോ വഴിക്കാണ്.. ആകെ കൂടെ ഞങ്ങള് മൂന്ന് നാല് പേര് കാണും… ഇപ്പൊ ചെറിയ പിള്ളേരാ അവിടന്ന് കളിക്കുന്നെ… ”
“ഹോ… അപ്പൊ അവിടെ പുറത്തീന്ന് ആരേലും വന്നാ കളിക്കാൻ കൂട്ടുവോ?….”
“എന്താ.. ഇത്ത വരുന്നോ കളിക്കാൻ?..” ഞാൻ തമാശയായി ചോദിച്ചു.. പക്ഷെ ഉദ്ദേശിച്ചത് ങ്ങക്കറിയാലോ ലേ?
“പോടാ… എനിക്ക് വരാനൊന്നും അല്ല…” ഇത്ത ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..
“പിന്നെ?”
“അത് ഇക്കാന്റെ അനിയത്തി ഇല്ലേ സഫ്ന, ഓൾടെ മോൻ റോഷൻ ചിലപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് വരും… അവൻ ഫുട്ബോൾ എന്ന് കേട്ടാമതി.. പിന്നെ ഊണും ഇല്ല ഒറക്കോം ഇല്ല… നാട്ടിൽ ഗ്രൗണ്ട് ഉണ്ട്, കളിക്കാൻ പിള്ളേരുണ്ട് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു വെച്ചേക്കാ…”
“ഹോ.. അവൻ കൂടാൻ വരുന്നേ ആണോ?”
“ആ.. ഇക്ക പോയാ പിന്നെ ഉമ്മയും ഞാനും അല്ലെ ഉള്ളൂ ഇവിടെ… ഇത്രേം കാലം ഷഹൽ (ഇത്താടെ അനിയൻ) ഇടക്ക് വന്നു നിക്കുന്നോണ്ട് കൊഴപ്പില്ലാരുന്നു.. ഓന് ഈ മാസം ക്ലാസ്സ് തൊടങ്ങി ബാംഗ്ലൂർക്ക് പോയി…”