Posted by “വാ അനന്തു കയറിയിട്ട് പോകാം…”
അവൾ അവനെ വിളിച്ചു
“വേണ്ട പിന്നൊരിക്കലാകട്ടെ…”
അവൻ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ ബർത്തഡേ ഗിഫ്റ്റ് വേണ്ടേ…? അച്ഛനിവിടില്ല നമുക്കൊന്ന് എൻജോയ് ചെയ്യാം…”
അവൾ വല്ലാത്ത ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ തുടയിൽ പതിയെ തഴുകി, പെട്ടെന്ന് അപ്പു അവളുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി,
“നന്ദനക്കെന്താ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാകില്ലേ…. പറഞ്ഞല്ലോ പിന്നീടാകട്ടെയെന്ന്…”
അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു
“ഓക്കേ.. ഓക്കേ.. കൂൾ..”
നന്ദന കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി അവനടുത്തെത്തുമ്പോഴേക്കും അപ്പു കാറ് മുന്നോട്ടെടുത്തിരുന്നു,
നന്ദന ഒരു നിമിഷം അത് നോക്കി നിന്നിട്ട് ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി
🪶
നിള ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ മാഷ് പത്രം വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“ആഹാ… എത്തിയോ…? അപ്പു എവിടെ…? കയറിയില്ലേ അവൻ…?”
മാഷ് അവളോട് ചോദിച്ചു
“ഇല്ല എന്തോ തിരക്കുണ്ടെന്ന്…”
അവൾ പറഞ്ഞു
“എന്താ വാവേ, നിന്റെ മുഖം വല്ലാതിരിക്കുന്നത്…?”
“ഏ.. യ്… ഒന്നു… ഒന്നൂല്ല മാഷേ, വല്ലാത്ത തലവേദന… അതാകും, ഞാനൊന്ന് കിടക്കട്ടെ….”
അവൾ ശബ്ദത്തിൽ പതർച്ച വരാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് നടന്നു,
മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് അവൾ ഓടി ബാത്‌റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ച് ഇത് വരെ പിടിച്ച് നിർത്തിയതെല്ലാം അണ പൊട്ടിച്ചു പുറത്തേക്കൊഴുക്കി, അവൾ അലറികരഞ്ഞു, പിന്നീട് ഷവർ ഓണാക്കി അതേ വേഷത്തിൽ അതിന് മുന്നിലായി നിന്നു, ഷവറിൽ നിന്നുള്ള വെള്ളത്തിന്റെ കൂടെ അവളുടെ കണ്ണീരും അലിഞ്ഞില്ലാതായി, എത്രനേരം ഷവറിന്റെ ചുവട്ടിൽ നിന്നെന്നറിയില്ല അവൾ പതിയെ ഊർന്ന് ബാത്‌റൂമിന്റെ നനഞ്ഞ തറയിൽ ചുരുണ്ടുകൂടി ഇരുന്നു, അപ്പോഴും അവളുടെ ഹൃദയം അതിന്റെ താളം കണ്ടെത്തിയിരുന്നില്ല,
🪶
അന്ന് നിള സ്കൂളിലേക്ക് വിളിച്ച് ലീവ് പറഞ്ഞിരുന്നു, അന്നത്തെ ദിവസം മിക്ക സമയവും അവൾ മുറിയിൽ തന്നെ അടിച്ചിരുന്നു, ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചെങ്കിലും, വിശപ്പില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ല, പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ആയപ്പോൾ നിളയ്ക്ക് നന്നായി പനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, മാഷ് അവളെ ആശുപത്രിയിൽ പോകാൻ വിളിച്ചെങ്കിലും അവളതിന് കൂട്ടാക്കിയില്ല, രണ്ട് ദിവസം നല്ല പനിയായിരുന്നു, പിന്നീട് മാഷിന്റെയും ചന്തുവിന്റെയും നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി അവൾ ആശുപത്രിയിൽ പോയി,
മറ്റു രണ്ടുപേരുടെയും അവസ്ഥ ഇത് തന്നെയായിരുന്നു, അപ്പുവിന് ഒന്നിനോടും ഒരു താല്പര്യവും തോന്നിയില്ല, ഓഫീസ് കാര്യങ്ങൾ മാത്രം നോക്കിയിട്ട് ബാക്കി സമയം ഓരോന്നാലോചിച്ച് കഴിച്ചുകൂട്ടി, നന്ദനയുടെ ഫോൺ കാൾ പോലും ഒന്നോ രണ്ടോ വാചകത്തിൽ അവസാനിപ്പിച്ചു, ഓഫീസിലെ കാര്യങ്ങൾ തന്റെ മാനേജരെ ഏൽപ്പിച്ചു, നല്ല ആത്മാർത്ഥതയുള്ള എന്ത് കാര്യവും വിശ്വസിച്ചു ഏൽപ്പിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയാണ് അപ്പുവിന്റെ മാനേജർ നാൻസി… പ്രായം കുറഞ്ഞ ഒരു പെൺകുട്ടിയാണ് പക്ഷേ നല്ല പക്വതയും ആത്മാർത്ഥതയുമാണ് അവൾക്ക്, അതുകൊണ്ട് ഓഫീസ് കാര്യങ്ങളിൽ അവന് ടെൻഷൻ ഇല്ല,