Posted by ബെന്നി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“എൻ്റെ ചേട്ടാ… ഈ കാര്യത്തിന് കുറച്ചൊക്കെ റിസ്ക്കെടുക്കണം.. അപ്പഴല്ലേ ഒരു ത്രില്ലുള്ളൂ…”
“ശരി ശരി… നീ ഫോൺ വെച്ചോ… എന്നിട്ട് ഗേറ്റ് തുറന്നിട്ടോ..ഞങ്ങൾ കുറച്ച് കഴിയുമ്പഴേക്ക് എത്തും…”
“അമ്മേ…മണിയറ റെഡിയാക്കണോ…?”
നിഖില ചിണുങ്ങി.
‘’എടീ… ഒരൈഡിയ പറഞ്ഞെന്ന് വെച്ച് നീ തലയിൽ കേറല്ലേ…ഞാനങ്ങോട്ടെത്തട്ടെ… നിനക്കുള്ളത് ഞാൻ തരാം…”
അത് പറഞ്ഞ് ഷീബ ഫോൺ കട്ടാക്കി.
“ഇപ്പോ ഇച്ചായനെന്ത് പറയുന്നു…”?
വിജയിയുടെ ഭാവത്തിൽ ഷീബ, ബെന്നിയെ നോക്കി.
“സംഗതിയൊക്കെ ശരി തന്നെ… എന്നാലും…. എനിക്കിപ്പഴും ഒരു… ഒരു…”
“ ഇച്ചായൻ ഒന്നുമോർക്കണ്ട… ധൈര്യമായിട്ടിരിക്ക്… ഞാനില്ലേ ഇച്ചായൻ്റെ കുടെ… ഇച്ചായന് ഒരു പ്രശ്നവുമുണ്ടാവാതെ ഞാൻ നോക്കും….”
ഷീബ നല്ല സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു.
ഇന്നത് സംഭവിക്കും. കാലങ്ങളായി വറ്റിവരണ്ട് കിടക്കുന്ന തന്റെ പിളർപ്പിൽ ഇന്ന് ആരോഗ്യവാനായ ഒരു പുരുഷൻ്റെ കൊഴുത്ത ശുക്ലം വീണ് നനയും.
ആദ്യരാത്രി കാത്തിരിക്കുന്ന നവവധുവിനെപ്പോലെ ഷീബ ആ സുന്ദര നിമിഷവും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.
അവളുടെ സന്തോഷം ബെന്നിക്കും മനസിലായി. സന്തോഷിക്കട്ടെ.. അവൾക്ക് കിട്ടാത്ത എല്ലാ സുഖവും സന്തോഷവും ഇന്ന് കൊടുക്കണം.
ബെന്നി നല്ല വേഗത്തിൽ തന്നെയാണ് വണ്ടിയോടിക്കുന്നത്. ഇരുട്ടുന്നതിന് മുൻപ് ഇവളെ വീട്ടിലിറക്കണം.
“ഇച്ചായാ…”
“എന്താടീ…”
“ഇതെന്നാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തേ…”
ഷീബ വീണ്ടും പഴയ ഫോമിലേക്കെത്തി.
“ഓ… ഞാനെന്നാ പറയാനാ… നീ തന്നെ എന്തെങ്കിലും പറ…”
“എൻ്റിച്ചായന് സന്തോഷമില്ലേ…”?
“ ഉം…”
“പിന്നെന്നാന്നേ ഇങ്ങിനെ ഇരിക്കുന്നേ…”
“പിന്നെ ഞാനെന്താടീ പൂറീ വേണ്ടത്…?
തല കുത്തിമറിയണോ..?”
“എനിക്ക് തലകുത്തിമറിയാനൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട് എൻ്റിച്ചായാ… ഇതിൽപരം സന്തോഷം ഇനി വേറെന്താ എനിക്ക് വേണ്ടത്… ഹൂൻ്റെ പൊന്നേ…”
ഷിബ കൈ നീട്ടി ബെന്നിയുടെ മുണ്ടിനുള്ളിലേക്കിട്ട് കുണ്ണ നീട്ടിയുഴിഞ്ഞു. അതിപ്പഴും കുലച്ച് പൊങ്ങി നിൽക്കുകയാണ്.
“ഇച്ചായാ…”
ഷീബ കുണ്ണ നീട്ടിയടിച്ച് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് വിളിച്ചു.
“ എന്താടീ ചക്കരേ…”
“ ഇതിന്നിനി ഇച്ചായന് കിട്ടില്ലാട്ടോ…”
കുണ്ണത്തുമ്പിൽ പൊടിഞ്ഞ കൊതി വെള്ളം കുണ്ണയിലാകെ പുരട്ടി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ നീയത് എന്തു ചെയ്യുമെടീ കുറുമ്പീ…”
“ഞാനേയ്… ഞാനിത് ഒളിപ്പിക്കും…”
“എവിടെ…”
“അതൊരു സ്ഥലത്ത്…”
“ആ സ്ഥലത്തിൻ്റെ പേര് പറയെടീ.. പൊന്നേ…”
“ അതേയ്… അത്… അതെൻ്റെ…”
ഷീബക്ക് നാണം.
“അയ്യോ… എൻ്റെ കഴപ്പിക്ക് നാണമോ…
അങ്ങോട്ട് പറയെടീ…”
“അത്… അത് ഞാനെൻ്റെ… പൂ.. പൂ…
ഇച്ചായാ… എന്നെകളിയാക്കാതെ…”