Posted by “ അത് മതി കുട്ടാ.. അല്ലെങ്കിലും ഇന്ന് അടുക്കളയിൽ കയറാനൊന്നും എനിക്കൊരു മൂഡില്ല…”
മഴ തീർത്തും മാറി മാനം തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഹൈവേയിൽ നിറച്ചും വണ്ടികളും. ബെന്നി നല്ല വേഗത്തിൽ തന്നെയാണ് വണ്ടി വിടുന്നത്. ഇവളെ വീട്ടിലിറക്കിയിട്ട് തനിക്കും കുറച്ച് ഒരുങ്ങാനുണ്ട്.
രണ്ട് മൂന്ന് തവണ ഇതിന് പോയതുപോലെയല്ല ഇന്ന്… അന്ന് ശരീര സുഖം മാത്രമായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. പക്ഷേ ഇതങ്ങിനെയല്ല. ഇത് തനിക്ക് വളരെ വളരെ സ്പെഷ്യലാണ്. ഒന്നിനും ഒരു കുറവും വരാൻ പാടില്ല.
“പിന്നെ..എടീ മുത്തേ… ഇച്ചയൻ ഒരാഗ്രഹം പറയട്ടെ… മോളത് നടത്തിത്തരണം… പറയട്ടേ..”
ബെന്നി കുസൃതിയോടെ ഷീബയെ നോക്കി.
“നീ പറയെടാ കുട്ടാ… എൻ്റിച്ചായൻ്റെ ഏതാഗ്രഹവും ഈ ഷീബ നടത്തിത്തരും… ചോദിക്ക്… ഇച്ചായൻ ചോദിച്ചാൽ ഞാനൻ്റെ ജീവൻ വേണേൽ പറിച്ച് തരും..”
“അതല്ലെടീ പോത്തേ… പിന്നേ..ഇന്ന് നമ്മളെടുത്ത ആ പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസുമി ല്ലേ… അതുടുത്ത് വേണം ഞാൻ വരുമ്പോൾ നിൽക്കാൻ… പിന്നെ നമുക്ക് ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് റൂമിലെത്തുമ്പോൾ അതെല്ലാം മാറ്റി ആ നൈറ്റ് ഡ്രസിടണം…
അതാടീ പൊന്നേ… എൻ്റെ ആഗ്രഹം…”
“ ഇടാം ഇച്ചായാ… എൻ്റെ കുട്ടൻ പറഞ്ഞാൽ എന്തും ഞാനിടും… ഇനി ഒന്നും ഇടാതെനിൽക്കണോ… ഇച്ചായന് വേണ്ടി ഈഷീബ അങ്ങിനെ വേണേലും നിൽക്കും…”
ഷീബ ആർത്തിയോടെ പറഞ്ഞു.
കുറച്ച് ദുരം കൂടി ഓടി ബെന്നി വണ്ടി ഒരു സൈഡിലേക്കൊതുക്കി.
“എന്നതാ ഇച്ചായാ… എന്തേ നിർത്തിയത്..?”
“ ഇനിയെൻ്റെ പൊന്നുമോള് എഴുന്നേറ്റ് പിന്നിലേക്കിരുന്നേ.. നമ്മുടെ നാടെത്തി..”
അപ്പോഴാണ് ഷീബ പുറത്തേക്ക് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ശരിയാണ്. നാട്ടിലെത്തിയിരിക്കുന്നു. അൽപം കൂടി മുന്നോട്ട് പോയാൽ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്ന ഇടറോഡായി. സുന്ദരമായ ഈ യാത്ര അവസാനിക്കുന്നതിൽ അവൾക്ക് ചെറിയൊരു വിഷമമുണ്ട്. എങ്കിലും ഇന്ന് രാത്രി ഇച്ചായനെ മുഴുവനായും തനിക്ക് കിട്ടുമല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ ആ വിഷമം മാറി.
പക്ഷേ അവൾ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് അനങ്ങിയില്ല.
“എടീ കഴപ്പിപ്പൂറീ..നിനക്കെന്താ ചെവി കേൾക്കില്ലേ… ഇറങ്ങി പിന്നിൽ പോയി കയറെടീ കാന്താരീ…”
ബെന്നി ഒച്ചയിട്ടു.
“ഞാനിവിടെത്തന്നെയിരിക്കും..”
ഷീബ വാശിയോടെ പറഞ്ഞു.
“എടി മൈരേ… നാട്ടുകാര് കാണും… അല്ലെങ്കിലൊര് കാര്യം ചെയ്യ്… ഇതിലൂടെ പിന്നിലേക്ക് ചാടിക്കോ… എന്നിട്ട് ആ കവറുകളൊക്കെ പിടിച്ച് റെഡിയായിട്ടിരുന്നോ. വണ്ടി നിർത്തിയാൽ ചാടിയിറങ്ങിക്കോണം…”
“ഹും’’ എന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് ഷീബ പിന്നിലെ സീറ്റിലേക്ക് വലിഞ്ഞു കയറി. ബെന്നി പിന്നിൽ നിന്നും അവരുടെ ചന്തി പിടിച്ച് തള്ളി കൊടുത്തു.
“ഹോ… നേരത്തേ പിന്നിലേക്ക് ചാടാൻ എന്തുൽസാഹമായിരുന്നു… ഇപ്പോഴെന്തേ പറ്റുന്നില്ലേ…”