ഉണ്ണി – ശാരതാമേ…
ഉണ്ണിയുടെ വിളികേട്ടു ശാരത തിരിഞ്ഞു ഉണ്ണിയുടെ നേരെ നിന്നു.
ശാരത – ന്താ കുട്ടിയെ, വേഗം വര്യാ, ഈ ഭാഗത്തു അങ്ങനെ നിൽക്കണ്ട. ഇത് നമ്മുടെ അതിരുന് പുറത്താ.
പക്ഷെ, കഴപ്പ് തലക്കുപിടിച്ചുനിൽക്കുന്ന ഉണ്ണി അതൊന്നും കൂസാക്കിയില്ല.
ഉണ്ണി – ശാരതാമയ്ക് എന്തെങ്കിലും വൈകായ്ക ഉണ്ടോ?
ശാരത – ന്ത്?
ഉണ്ണി – എന്തെങ്കിലും അസുഖം ഉണ്ടോന്നു?
ശാരത അല്പം സംശയത്തോടെ ഉണ്ണിയെ നോക്കി.
ശാരത – അതെന്താ കുഞ്ഞേ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ?
ഉണ്ണി – അല്ല, അസുഖം എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്റെ കയ്യിൽ പാലുണ്ടായിരുന്നു?
ശാരത വീണ്ടും സംശയത്തോടെ ഒന്നും മനസിലാകാതെ ഉണ്ണിയെ നോക്കി.
ശാരത – ന്ത് പാലാ കുഞ്ഞ് പറയണേ, ന്ത് അസുഖവാ പാല് കുടിച്ചാൽ മാറാണെ?
ഉണ്ണി – കുടിക്കുവല്ല, ശരീരത്തിൽ കയറണം. മുത്തശ്ശിയുടെ അസുഖം എന്റെ പാല് കയറിയാൽ മാറുമെന്നു പറഞ്ഞു. അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലും ആവശ്യം ഉണ്ടോ ശാരതാമയ്ക് ?
ഉണ്ണി അവനു പറ്റാവുന്ന രീതിയിൽ കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചു.
ഹയ്യട, അപ്പോ അങ്ങനെയൊരു സൂത്രം പറഞ്ഞാണ്, എട്ടും പൊട്ടും അറിയാത്ത പേരകിടവിനെക്കൊണ്ട് മുത്തശ്ശി തമ്പുരാട്ടി പണ്ണിച്ചത് – ശാരത ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.
ശാരത – എന്നിട്ടു, തമ്പുരാട്ടിയുടെ ദേഹത്ത് കുഞ്ഞിന്റെ പാല് കയറിയോ?
ശാരതയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും, ഉണ്ണിക്കു എന്തോ നാണം വന്നു. ഉണ്ണി ഒരു കള്ളചിരിയോടെ തലയാട്ടി.
ശാരത – ഹമ്പട കേമാ.. അപ്പോ ആള് വിചാരിച്ചപോലെയല്ലല്ലോ.
ഉണ്ണി – പറ ശാരതാമേ, അസുഖം ഉണ്ടോ.
ചൊറിയുന്ന പാതി കുലച്ച കുണ്ണ മുണ്ടിനടിയിലൂടെ തിരുമ്മികൊണ്ടുള്ള ഉണ്ണിയുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ടു ശാരത്തയ്ക് നന്നായി പൂറ് കടിച്ചു.