മഞ്ജുവിന്റെ അവിഹിത ഭാവനാലോകം [മഞ്ജു വർമ]

 

“അയ്യോ സോറി മോളെ, അതൊക്കെ കള്ളിന്റെ പുറത്ത് അറിയാതെ പറ്റിയതാ കേട്ടോ, ഇനി അങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല.”

 

“മ്മ്, ഉണ്ടാവാതിരുന്നാൽ ചേട്ടന് കൊള്ളാം, ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാനാരാണെന്ന് താനറിയും. കേട്ടോ.”

 

“ഓ, ശരി മോളെ.”

 

എന്റെ വിരട്ടൽ ശരിക്കും ഏറ്റു എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സിൽ സന്തോഷിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഹ്മ്മ്‌, അപ്പൊ എന്നെ പേടിക്കാനും ആൾക്കാരൊക്കെയുണ്ട്.”

 

ഞാൻ അലമാര തുറന്ന് അതിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു കുപ്പി മദ്യം എടുത്ത് അയാൾക്ക് കൊടുത്തു. അയാൾ അതിയായ സന്തോഷത്തോടെ അത് വാങ്ങി. ഞാൻ അടുക്കളയിൽ നിന്ന് വെള്ളവും ഗ്ലാസും മിച്ചറും അയാൾക്ക് എടുത്ത് കൊടുത്തതിന് ശേഷം എന്റെ മുറിയിൽ പോയി കതകു കുറ്റിയിട്ടിരുന്നു.

 

അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം എന്റെ ബെഡ്‌റൂമിന്റെ കതകിൽ മുട്ടു കേട്ടു.

 

“മോളെ, ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാനാ, ഒന്ന് കതകു തുറക്കാമോ?”

ഭാവ്യതയോടെയുള്ള അയാളുടെ അപേക്ഷ കേട്ടപ്പോൾ വാതിൽ തുറക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാൻ കതകു തുറന്നതും അയാൾ എന്നെ തെള്ളിമാറ്റി കതകടച്ചതും നിമിഷ നേരത്തിനുള്ളിൽ നടന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.

 

“എന്താ ചേട്ടന്റെ ഉദ്ദേശ്യം? എന്തിനാ കതകടച്ചത്?”

ഉള്ളിലെ ഭയം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

 

“എടീ പട്ടിച്ചീ, നീയെന്താ കരുതിയത്, നിന്റെ വിരട്ടലിൽ ഞാനങ്ങു പേടിച്ചു പോയെന്നോ?”

കലിതുള്ളിക്കൊണ്ട് അയാൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

 

“എടോ, ഞാനാരാണെന്ന് തനിക്കറിയില്ല. മര്യാദക്ക് എന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് പൊയ്ക്കോ.”

ഉള്ളിലെ ഭയം മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അലറി.

 

“പോയില്ലെങ്കിൽ?!”

പുച്ഛത്തോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു.

 

“ഞാൻ ഒച്ച വെക്കും.”

 

 

“എന്നാ ഒന്ന് ഒച്ച വെച്ചേ, ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെ.”

 

“അയ്യോ, നാട്ടുകാരെ ഓടി വരണേ. ഞങ്ങടെ വീട്ടിൽ കള്ളൻ കേറിയേ. എന്നെ കൊല്ലാൻ പോണേ!!”