അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. നിമിഷങ്ങളോളം ഉണ്ടായ മൗനം അവൾ തന്നെ ഭേദിച്ചു.
“ഏട്ടനെന്നെ ഫ്രണ്ട് ആയിട്ട് കാണാൻ പറ്റുന്നില്ലേ…?”
ലാപ് ടോപിന്റെ കീബോർഡിൽ ചലിക്കുന്ന അവന്റെ വിരലുകൾ നിന്നു. പതിയെ ആണ് അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഉയർന്നതും അവളെ നോക്കിയതും.
“പറയ്…”
അവൾ വീണ്ടും ആരാഞ്ഞു. അവൻ കുറച്ച് നിമിഷങ്ങളോളം അവളെ തന്നെ നോക്കി. ആ നോട്ടം..! അതാണ് അവൾക്ക് ഇപ്പോഴും എതിരേൽക്കാൻ കഴിയാത്തത്. അവളുടെ കൃഷ്ണമണികൾ ചലിച്ചു. നോട്ടം അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും തെറ്റി. അവനും പഴയൊരു സഹാനുഭൂതി കിട്ടിയ തോന്നലുണ്ടായി.
“ഞാൻ പറഞ്ഞതാണല്ലോ നിന്നോട്.. എനിക്ക് അങ്ങനെ കാണാൻ കഴിയില്ലെന്ന്..”
അവനെ നോക്കാതെയാണ് അവളത് കേട്ടത്. മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“ആമി…”
ആർദ്രമായ അവന്റെ വിളിയിൽ പുതിയൊരു ഭാവത്തോടെ അവൾ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി നോക്കി. ആകസ്മികമായിരുന്നു ആ ഭാവം. വീണ്ടുമൊരു പ്രണയം നെയ്യുന്ന തോന്നൽ അവൾക്കനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റു.
“ആമി പോകുവാണോ..?”
“മ്മ്..”
അവൾ ലാപ് ടോപ് എടുത്ത് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ഡോർ തുറന്നു പോകുന്നത് വരെയും ആമിയെ നോക്കിയിരുന്ന അവന്റെ വിരലുകൾക്ക് ഒരു തരം മരവിപ്പായിരുന്നു. സ്ക്രീനിലെ റിസൈൻ ലെറ്റർ പാഡ് ക്ലോസ് ചെയ്തു..!
ഉച്ചക്ക് ശ്രീയോടൊപ്പം ക്യാന്റീനിൽ ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ് ആമി. പക്ഷെ അവളുടെ ശ്രദ്ധ ഇവിടെയൊന്നുമല്ലെന്ന് മനസിലാക്കാൻ ശ്രീക്ക് അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല.അല്ലെങ്കിൽ ഇടവിട്ട് എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുകയും പറയുകയും ചെയ്യുന്ന പെണ്ണാണ്. ആമി റിതിന്റെ കേബിനിലേക്ക് ഒറ്റക്ക് പോകുന്നത് ശ്രീ കണ്ടതുമാണ്. അവർ രണ്ടു പേരും മാത്രമാകുമ്പോൾ വർക്ക് കാര്യങ്ങൾ മാത്രയാമായിരിക്കില്ല സംസാരിക്കുക എന്നത് ശ്രീയുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു ബോധ്യമായ കാര്യമാണ്. സംഭവം എന്താണെന്നറിയാൻ ആകാംഷയോടെ അവളവനെ വിളിച്ചു.