‘ബി.എസ്.സി സുവോളജി.’ ഞാൻ പറഞ്ഞു…
‘ആഹ് എന്നാൽ നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്. ആ അറ്റത്തെ മരം കണ്ടില്ലേ..
നേരെ അങ്ങോട്ടേക്ക് വിട്ടോ..’ അതും പറഞ് അവർ രണ്ടുപേരും നടന്നുപോയി.
ഒരറ്റതായി നിൽക്കുന്ന ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലേക്ക് ഞാൻ നടന്നുപോയി.
അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ ആരെയും കണ്ടില്ല…
ചുറ്റും നടന്നുനോക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ച് നിൽക്കുമ്പോളാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടത്.
‘ഡാ…’
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി.ആരെയും കാണുന്നില്ല..
ആൽമരം ചുറ്റി വന്നപ്പോളാണ് അതിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്ന ആ സ്ത്രീശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമയെ ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടിയത്.
ചുവന്ന ഒരു ടോപ്പും,കറുത്ത ലെഗ്ഗിൻസും ഇട്ട ഒരു സുന്ദരി ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടി..
തട്ടം മുഖത്തിനു ചുറ്റും വരിഞ്ഞു കെട്ടാതെ തലക്ക് മുകളിലൂടെ വെറുതെ ഇട്ടിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
‘എന്താ നിന്റെ പേര്? എന്നെ കണ്ടതും അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു.ഒട്ടും ദേഷ്യമോ,മോശമായ പെരുമാറ്റമോ ഇല്ലാതെ ആയിരുന്നു ചോദ്യങ്ങൾ എല്ലാം.
“ശ്രീനാഥ്.” ഞാൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
“സുവോളജി ആണല്ലേ”
“അതെ ചേച്ചി.”
“നിന്റെ നാട് എവിടെയാ?”
“മലപ്പുറം ആണ്”
“ഓഹോ അപ്പൊ നമ്മൾ അടുത്താണല്ലോ….ഞാൻ കോഴിക്കോട് ആണ്”
ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല….
“എന്താടാ നീ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നെ?? പേടിക്കണ്ട ഞാൻ റാഗ് ഒന്നും ചെയ്യില്ല.അതൊക്കെ വേറെ ഡിപ്പാർട്മെന്റിലെ ഉള്ളു..സുവോളജിയിലെ കുട്ടികൾക്ക് ഒക്കെ റാഗിങ്ങ് കുറവാണ്…”
“അയ്യോ പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ പെൺകുട്ടികൾ…..”
“ആഹ് പെൺകുട്ടികൾ….അത് എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലടാ..ഈ കോളേജിലെ ആൺകുട്ടികളുടെ കയ്യിലാണ് അവരുടെ ജീവിതം ഇരിക്കുന്നത്….അവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ അവർ ചെയ്യും..വഴങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ എന്തൊക്കെയാ ചെയ്യുക എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല..
ഇപ്പോഴൊക്കെ പിന്നേം കുറവാണ് അങ്ങനെയൊക്കെ…
പണ്ടൊക്കെ ശെരിക്കും പെൺകുട്ടികൾ ഉടുതുണി ഇല്ലാതെ കരഞ്ഞോണ്ട് ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി ഓടിയിട്ടുണ്ട് എന്ന കേട്ടിട്ടുള്ളത്