വീട്ടിൽ നിന്നും പത്ത് കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക്… അങ്ങനെ ചിരിച്ചുല്ലസിച്ച് പോകുന്നതിനടയിൽ ആണ് കാറിൻ്റെ മ്യൂസിക്ക് സിസ്റ്റത്തിൽ നിന്നും ആ പാട്ട് കേൾക്കാൻ ഇടയാവുന്നത്…
🎶🎶🎶…….
ഹൊ ഹോയ് ഹോയ്…ഹൊ ഹോയ് ഹോയ്
അർജ്ജുനാരു വില്ലു അരിച്ചന്ദ്രൻ സൊല്ലു ഇവനൊട ദില്ലു പോയ്കാതു
എതിരിയ കൊല്ലു ഇമയത്തെ വെല്ലു ഉനക്കൊരു എല്ലൈയ് കിടയാതു……🎶🎶
അതുവരെ മീഡിയം സ്പീഡിൽ പോക്കോണ്ടിരുന്ന ഞാൻ പിന്നീടങ്ങോട്ട് ടോപ് ഗിയറിലായി ആ ആൾട്ടോ എനിക്കൊരു നിസ്സാൻ GTR ആയി.. തൂറാൻമുട്ടുന്ന പോലൊരു ആറ്റിറ്റ്യൂഡും ഇട്ട് റോഡിലൂടെ ഞാൻ വണ്ടി പറപ്പിച്ചു… എതിരെ വണ്ടിയൊന്നും വരാത്തത് അവരുടെ ഭാഗ്യം അല്ലേൽ കാണായിരുന്ന്..
എന്താന്ന് അറിയില്ല ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഈ പാട്ട് കേട്ടാൽ എനിക്ക് ഭ്രാന്താ…
വാണംവിട്ട വേഗത്തിൽ ഞങ്ങൾ സ്റ്റാണ്ടിലെത്തി.ഞാൻ അപ്പോഴാണ് ആൻ്റിയുടെ കാര്യം ഓർക്കുന്നത് തന്നെ തലവെട്ടിച്ച് ഞാൻ ആൻ്റിയെ നോക്കുമ്പോ അവിടെ പേടിച്ച് വിളറിവെളുത്ത് ഇരിപ്പുണ്ട്
“അതേയ് ഇറങ്ങണ്ടെ…. അതോ അവിടം വരെ ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി വിടണോ..?? ” ഒരു തമാശരൂപെണേ ഞാൻ ചോദിച്ച്….
“ആഡാ… ഇറങ്ങുവാ…” അതുംപറഞ്ഞ് സീറ്റ്ബെൽറ്റും ഊരി ഡോറും തുറന്ന് പുറത്തെത്തി…
“അപ്പോ ശെരി താങ്ക്സ് ഡാ….” ഡോറിൻ്റെ വിൻഡോയിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് തലയിട്ടുകൊണ്ട് എന്നോടങ്ങനെ പറഞ്ഞു.
പുറംഭാഗം ഇറക്കിവെട്ടിയ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ
ആരെയും മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന മാംസളമായ മാദക മേനിയും ഓരോ നടത്തത്തിനും തുള്ളിതുളുമ്പുന്ന വിടർന്ന കൊതവും കാട്ടി നടന്നകലുന്ന ആൻ്റിയെ ഞാൻ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി…. എൻ്റെ കാഴ്ചയിൽ നിന്നും ലതയെന്ന മാദകത്തിടമ്പ് മറയും വരെ ഞാനങ്ങനെ
നോക്കിയിരുന്നു… അതിനുശേഷം ഞാൻ വണ്ടിയുമെടുത്ത് നേരെ എൻ്റെ ഭവനത്തിലേക്ക് മടങ്ങി….