“പോവാതെ പിന്നെ…. നീയാ വാതിലോന്ന് തുറന്നേ…”
പിന്നെയൊന്നും ഞാൻ പറയാൻ നിന്നില്ല അടയാളം വെച്ച ബിയർ കുപ്പി തപ്പിപിടിച്ച് ആ ചെറിയവാതിൽ ഞാൻ തള്ളിതുറന്നു..
വാതിൽ തുറന്നതും അവൾ പോകാനായി തുടങ്ങി…ഞാനതെല്ലാം ചെറിയ ഒരു സങ്കടത്തോടെ നോക്കി നിന്നു…
“എന്താടാ മുഖം കടന്നലു കുത്തിയത് പോലെയിരിക്കുന്നെ….ഇത്രേം നേരം ഇങ്ങനെയൊന്നും അല്ലായിരുന്നല്ലോ..” വാതിലിലൂടെ പ്രവേശിക്കുന്ന വെളിച്ചത്തിൻ്റെ അകമ്പടിയിൽ എൻ്റെ മുഖഭാവം കണ്ട ലെച്ചു ചോദിച്ചു.. എനിക്കതിനു വെറുതെ മോണകാട്ടി ചിരി ക്കാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ…
പക്ഷേ എൻ്റെ സങ്കടത്തിന് അധികം ആയുസ്സില്ലായിരുന്നു.. വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു നീങ്ങിയ ലെച്ചു പെട്ടന്ന് തിരിച്ചോടിവന്ന് എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു…..
ഇപ്പൊ എന്താ സംഭവിച്ചതെന്ന് എൻ്റെ തലച്ചോർ പ്രൊസസ്സ് ചെയ്തുതീരുന്നതിനു
മുൻപു തന്നെ അവളുടെ ചുവന്ന അധരങ്ങൾ എൻ്റെ അധരങ്ങളെ
വായിലാക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു… എൻ്റെ മേൽച്ചുണ്ടുകളെയും കീഴ്ചുണ്ടുകളെയും യാതൊരു ദാക്ഷിണ്യവുമില്ലാതെ അവൾ കടിച്ചീമ്പി..നാവുകൾ തമ്മിൽ ഒരു യുദ്ധം തന്നെയായിരുന്നു പിന്നീടങ്ങോട്ട്.. രണ്ടു പേർക്കും ശ്വാസം മുട്ടി തുടങ്ങിയപ്പോളാണ് ഞങ്ങൾ ചുംബനത്തിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുന്നത്…
“നിനക്കു മാത്രമല്ല എനിക്കുമുണ്ട് സങ്കടം.. പക്ഷേ ഇവിടെ വെച്ച് ഇനിയൊന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല…സമയം ഇല്ലാതെയായി പോയി ശ്ശേ……” കിതച്ചുകൊണ്ടുള്ള അവളുടെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ടതും എൻ്റെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി…
“എനിക്കു നിന്നെ മുഴുവനായിട്ട് വേണം… ഇതുപോലെ ഒരു ഇരുട്ട് മുറിയിൽ നമ്മുക്ക് ശെരിക്കും ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റുവോ….?? നിന്നെയും ഇതിനെയും എനിക്ക് ശെരിക്കും അനുഭവിക്കണം….” എൻ്റെ കമ്പിയായ കുണ്ണയിൽ പിടിച്ചവളത് പറഞ്ഞതും എൻ്റെ ബാക്കി കിളിയും കൂടി പോയി…