Posted by ” എന്തേ… എന്റെ കണ്ണിൽ അന്നത്തേത് പോലെ പേടി തോന്നുന്നില്ലല്ലേ..?? ”
പുച്ഛത്തോടെയായിരുന്നു അവന്റെ മനസ് വായിച്ചെന്ന മട്ടിൽ ആ ചോദ്യം .. മറുപടി പറയാതെ അവൻ ആ കണ്ണുകളിലെ ആഴത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു…
” നിങ്ങൾ രാജകുമാരൻ…അല്ല, ചിറക്കൽ കൊട്ടാരത്തിലെ സിദ്ധാർഥ് എന്ന ചക്രവർത്തി കുമാരൻ , ഞങ്ങളോ…. ഞങ്ങൾ പുൽക്കൊടികൾ…..നിങ്ങടെ കാലിന്റെ അടിയിൽ നിങ്ങക്ക് വേണ്ടാത്തപ്പോ ചവിട്ടിയരക്കാനുള്ള വെറും പുൽക്കൊടികൾ…. ”
പറയുന്ന കാര്യത്തിന്റെ കാഠിന്യം കൊണ്ടും തന്റെ ദേഹത്ത് അവന്റെ ഭാരം ഉള്ളതുകൊണ്ടുള്ള പ്രയാസത്താലും ശക്തിയായി അണച്ചുകൊണ്ടാണ് അവൾ മുഴുവനാക്കിയത്..
അവളെന്താണ് പറഞ്ഞു വരുന്നതെന്ന് സിദ്ധുവിന് മനസിലായില്ല… മിണ്ടാപ്പൂച്ച എന്ന് കരുതിയ ഇവൾക്ക് ഇത്രക്ക് നാക്കോ എന്നൊരു അത്ഭുതം മാത്രം അവനിലുണ്ടാർന്നു..
” നിങ്ങക്കറിയുമോ, ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടതിൽ വെച്ചേറ്റവും വൃത്തിക്കെട്ടവനാണ് നിങ്ങൾ…
ഒരാളോടും സ്നേഹമില്ലാത്ത, ഒരാളോടും കരുണയില്ലാത്ത……. ”
മുഴുവനാക്കാതെ അവന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി അവൾ പല്ലുകളിറുമ്മി…
പക്ഷെ സിദ്ധുവിന് അറിയാമായിരുന്നു ആ മഴ തിരിമുറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന് … ഇനിയും പെയ്തു തോരാൻ ഒരുപാടുണ്ടാകുമെന്ന്…
” നിങ്ങളെ കണ്ടാണ് ഞാൻ എങ്ങനെ അവരുതെന്നു പഠിച്ചത്… ആളുകളോട് പെരുമാറാനറിയാത്ത, അഹങ്കാരിയായ, നിഷേധി…ചെറുപ്പത്തിൽ ഈ കണ്ണുകളിൽ ഞങ്ങളോട് ഉണ്ടായിരുന്നത് നേരത്തെ പറഞ്ഞ പുൽക്കൊടികളോടുള്ള പുച്ഛമായിരുന്നു…നിങ്ങടെ നോട്ടത്തിൽ, ഭാവത്തിൽ ഓരോ പെരുമാറ്റത്തിലും ഞങ്ങളത് അനുഭവിച്ചതാണ്..
ഞങ്ങൾ ഇവിടുത്തെ ഒന്നും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല….ഒന്നും…, ഈ സമ്പത്തിൽ ഭ്രമിച്ചിട്ടും ഇല്ല, ഞങ്ങക്ക് വേണ്ടത് ഞങ്ങടെ അച്ഛന്റേം അമ്മയുടേം സ്നേഹം മാത്രേള്ളൂ, അതാണ് ഞങ്ങടെ സമ്പത്ത്… അത് പകുത്തു വാങ്ങിയത് നിങ്ങളാണ്, എന്നിട്ടോ….. ഞങ്ങളോട് പുച്ഛവും വെറുപ്പും…