” നിനക്കെന്താ ഒരു കുറവ് നല്ല ഒന്നാന്തരം ചരക്ക് അല്ലേ… ഊക്കൻ ചരക്ക്..”
അയാളുടെ സ്വരം.. ആ വശ്യമായ നോട്ടം..
അത് എന്റെ മനസ്സിന്റെ താളം തെറ്റുകയായിരുന്നു…
ആ വഷളൻ വർത്തമാനത്തിനു മുന്നിൽ ഒന്നും പറയാനാവാതെ നാണത്താൽ കൂമ്പിയ മിഴികളോടെ ഞാൻ പതിയെ മുഖം കുനിച്ചു നിന്നു.
” ഒന്ന് പോ ബെന്നിച്ചയാ… ചുമ്മാ കളിയാക്കാതെ..”
അയാളുടെ വഷളൻ ചിരിക്ക് മറുപടിയെന്നോണം ഞാൻ സ്വരം താഴ്ത്തി പിറുപിറുത്തു..
“ദേ ചെറുക്കാ..നീ നാളെ പോവുകയാണ്.. കാലങ്ങളായി എൻറെ ഉള്ളിലെ ഒരു മോഹമാണ് നീ .. അതു മറക്കണ്ട.. പോകുന്നതിനകം എന്റെ ആഗ്രഹം വല്ലതും നടക്കുമോ ആവോ…”
ചുറ്റിലും ഒന്നു പാളിനോക്കി അവിടെയെങ്ങും ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയശേഷം ബെന്നിച്ചൻ പതിയെ വാതിലിനടുത്തേക്ക് ചുവടുകൾ വച്ചു.
“എന്ത് ആഗ്രഹത്തിന്റെ കാര്യമാണ് അച്ചായൻ ഈ പറയുന്നത്..”
ഞാൻ ഒന്നുമറിയാത്ത മട്ടിൽ തിരക്കി..
“അയ്യോടാ, നിനക്ക് ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ..”
എന്റെ കുഴിഞ്ഞ പൊക്കിൾ തടത്തിൽ നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ അവിടേക്കുതന്നെ ഉറ്റുനോക്കികൊണ്ട് അയാൾ തുടർന്നു…
” ദേ… എന്തായാലും നീ നാളെ പോകുവാ.. അതിനുമുമ്പ് എനിക്കുള്ള പങ്ക് ഇങ്ങ് തന്നൂടെ..”
നീണ്ട വിരലുകൾ കൊണ്ട് മുകൾ ബട്ടൻ അഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന തന്റെ ഷർട്ടിനിടയിലൂടെ പുറത്തുചാടിയ രോമരാജികളിൽ വിരൽ കൊരുത്തു കൊണ്ട് അയാളുടെ ചോദ്യം..
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു സത്യം… കാരണം ബെന്നിച്ചന് എന്നോടുള്ള മോഹം മുമ്പേ തന്നെ എന്നെ അറിയിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്.. പലവട്ടം… പലതവണ…
ആ വഷളൻ നോട്ടവും പെരുമാറ്റവും ആയി എന്നെ സമീപിച്ചിട്ടുള്ളതുമാണ്…