ജീൻസ് ഒക്കെ ഇട്ടുനിൽക്കുമ്പോൾ അല്പം തള്ളിയ പിന്നഴകും.. ഒട്ടും കമ്പിയല്ലെങ്കിൽ പോലും സാദാ മുന്നിലേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന അരക്കെട്ടുമെല്ലാം പാലപ്പോഴും എന്നെയും ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്..
എനിക്കും ബെന്നിച്ചനെ ഇഷ്ട്ടമാണ്, അത് വെറുമൊരു ഇഷ്ടമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ, അങ്ങനെയല്ലതാനും, പ്രണയമാണ്.. അടങ്ങാത്ത പ്രണയം..
പക്ഷെ സമൂഹത്തെ ഭയന്ന്.. പള്ളിയെയും പള്ളിക്കാരെയും ഭയന്ന് എന്റെ ഇഷ്ട്ടം ഞാൻ എന്നിൽ തന്നെ കുഴിച്ചുമൂടി… ബെന്നിച്ചനെ പോലും അറിയിക്കാതെ എന്നതായിരുന്നു സത്യം.,
ഇന്നിപ്പോ ബെന്നിച്ചനെയും എനിക്ക് നഷ്ടമാവുകയാണെന്നോർത്തപ്പോ മനസ്സിലെന്തോ വല്ലാത്തൊരു സങ്കടം.. എങ്കിലും ഞാൻ അത് പുറത്തു കാട്ടിയില്ല.. പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ബെന്നിച്ചനു മുന്നിൽ കരയാതിരിക്കാൻ… എന്റെ സങ്കടം എന്റേത് മാത്രമായി ഉള്ളിലൊതുക്കികൊണ്ട്…
( തുടർന്നു വായിക്കുക…