“ആ പറയ്..”
മെസ്സേജ് അപ്പോൾ തന്നെ ഡെലിവേറെഡ് ആയി സീൻ ആയി.
“ഏട്ടാ മൂഡ് ഊഫ് ആണോ??”
“അല്ല..”
“പിന്നെന്തേ വരുമ്പോ ഒന്നും മിണ്ടാഞ്ഞെ?”
“ഒന്നുമില്ല.. നീ എന്തെങ്കിലും മിണ്ടുമെന്ന് കരുതി..”
“ഹ്മ്..”
“കുളിച്ചോ നീ..”
“ആ..”
“നന്നായി കഴുകിയില്ലേ?”
“കഴുകി.”
“എന്നാൽ രാത്രി വാ..”
“എവിടെ പോണു??”
“ചെറിയൊരു ക്ഷീണം..”
“കള്ള ക്ഷീണമാണോ?” കണ്ടു പിടിച്ചത് പോലെ അവൾ ചോദിച്ചു..
“അല്ല..”
“എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ??”
“ഇല്ലെടി..”
“മ്മ്..”
“കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് വരാം..”
“എത്ര മണിക്ക്..?”
“10.30..”
“മ്മ്..”
അവളുടെ മനസ്സിലും സങ്കടം അലയടിച്ചു. ഇതുവരെയും തന്നെ അവഗണിക്കാതിരുന്ന ശ്രീ മെസ്സേജ് അയക്കാൻ വിമുഖത കാട്ടിയപ്പോൾ താൻ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയോ എന്നവൾക്ക് തോന്നി. മനസ്സിൽ പല ചിന്തകളും ഉടെലെടുത്തു. ഇടയിൽ റിതിൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളും കയറി വരുന്നു. ഏകാഗ്രത കിട്ടാത്ത മനസ്സോടെ അവൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.
ഒരേ പോലെയുള്ള സങ്കടത്തിൽ അവളെ ഒഴിവാക്കി നിർത്തി ശ്രീയും കുറച്ചു നേരം കിടന്നു. പറഞ്ഞ നേരം കണക്കിന് പത്തര ആയപ്പോൾ വീണ്ടും അവളുടെ മെസ്സേജുകളും പുറകെ കോളുകളും വന്നു. എനിക്ക് ദേഷ്യവും വിഷമവും ഉണ്ടെന്ന് കാണിക്കാൻ ഞാൻ ഒന്നും അറ്റൻഡ് ചെയ്തില്ല. മനഃപൂർവം അവഗണിച്ച് ഉറങ്ങാൻകിടന്നു. പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ ഓഫീസിൽ ആമി എന്റടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്. മുഖത്തു ദേഷ്യവും കാണാം.
“എടാ.. നീയിന്നല്ലേ എവിടെ പോയി..?”
“ഉറങ്ങി പോയി..”
“അല്ല.. സത്യം പറ… എന്താ പറ്റിയെ??”
“അതേടി സത്യം..”
“എങ്കി എന്നോട് പറയുന്നതിനെന്ന..?”
“ആ വിഷമം വച്ച് നിന്നോട് സംസാരിക്കുന്നില്ല എന്ന് നീ കരുതില്ലേ?? പിന്നെ ചാർജ് ഉം ഉണ്ടായില്ല..”
“കള്ളം പറയരുത് ശ്രീ…”
അവൾ നല്ല ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും ബോസ്സ് കയറി വന്നു. പുറകെ റിതിനും. അവനവളോട് ചിരിച്ചു. അവളും തിരിച്ചു ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് വേഗമവൾ എന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ ഞാനതു കണ്ടില്ലെന്ന തരത്തിൽ ഇരുന്നു. എല്ലാവരും കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിലെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ച് വർക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ആമി വേറൊന്നും പറയാതെ അവളുടെ ചെയറിലേക്ക് മാറിയിരുന്നു. പരസ്പരം നോക്കുന്നുവെങ്കിലും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. ഇടക്കിടക്ക് നോക്കുകയും ദേഷ്യം കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് ഞാനോർത്തു.