Posted by ഇപ്പോ ഞാനും മോനും മാത്രമേ ഒള്ളൂ! ചേട്ടനങ്ങ് ചെന്നൈയിലാ. ചെലപ്പം അവിടന്ന് നാട്ടിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ കിട്ടിയേക്കും. മോൻ ട്യൂഷനു പോയി… ചേച്ചി വിക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ഞാൻ പിന്നേം ആ ഇടുപ്പിലെ മടക്കുകളിൽ അമർത്തി ഞെരിച്ചു…
മോനേ! ദേവ്യേച്ചി! പാറുച്ചേച്ചി പിടഞ്ഞുകൊണ്ട് എൻ്റെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു. ഞാനൊന്നു ചിരിച്ചു.
ചേച്ചിയേം കൊണ്ടു ഞാൻ നടന്നു. മുന്നിൽ എൻ്റെ കൊഴുത്ത ദേവിയമ്മ! കൈക്കുള്ളിൽ എൻ്റെ കറുത്തു കൊഴുത്ത ചേച്ചി… കുണ്ണ മുഴുത്തു തുടങ്ങി. ഭാഗ്യത്തിന് ഒരു വളവു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ വീടു ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു.
ഭംഗിയുള്ള ഒരു ഓടിട്ട കൊച്ചു വീട്. വെള്ള വലിച്ചിരിക്കുന്നു. മേൽക്കൂരയിൽ പൂപ്പൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. പുതുതായി മാറ്റിയിട്ട ചില ഓടുകൾ ചുവന്ന നിറത്തിൽ തിളങ്ങുന്നു. വീടിനു ചുറ്റും ചെന്തെങ്ങുകൾ. തണൽ വിരിച്ച് ഒരു വലിയ പ്ലാവു മുറ്റത്തുണ്ട്.
ന്നെ വിടടാ… ചേച്ചി മന്ത്രിച്ചു. ഞാനൊന്നൂടി ആ കൊഴുത്ത മടക്കുകളിൽ അമർത്തി ഞെരിച്ചിട്ടു ചേച്ചിയെ വിട്ടു. ചേച്ചി നൊന്തയിടം മെല്ലെത്തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അകത്തേക്കു കയറി. അമ്മയുമൊപ്പം ചെന്നു. ഉള്ളിലേക്കു നടക്കുന്നതിനു മുന്നേ അമ്മ ഉണങ്ങിയ തുണികൾ നീട്ടി. നനഞ്ഞതു മാറ്റി ഇതുടുക്ക്. ശീലമില്ലാത്തതല്ലേ. പനി പിടിപ്പിക്കണ്ട.
ഞാൻ വരാന്തയിലേക്കു കയറി. ഷഡ്ഢി വലിച്ചു കേറ്റി. മുണ്ടുടുത്തിട്ട് തോർത്തൂരി. ഷർട്ടിട്ടു. വെളിയിൽ ഒരയ കണ്ടു. തണലത്തല്ല. അങ്ങോട്ടു ചെന്ന് തോർത്തവിടെ വിരിച്ചു. തിരികെ വരാന്തയിലിട്ടിരുന്ന ബെഞ്ചിലിരുന്നു. ഓരോന്നാലോചിച്ചു പോയി. ഇതു വരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്തൊരമ്പലം. ഓർമ്മയിലെവിടെയോ മറഞ്ഞിരുന്ന ഒരു ഗ്രാമം. ഇതാ ഒരു ചേച്ചി! ഇനിയെന്തൊക്കെയാണാവോ അത്ഭുതങ്ങൾ… എന്നെക്കാത്തിരിക്കുന്ന അനുഭവങ്ങൾ!
പിന്നെ… പെണ്ണുങ്ങൾ. എൻ്റെയൊരു പ്രത്യേക സ്വഭാവമാണ്. അമ്മയല്ലാതെ ജീവിതത്തിൽ എനിക്കൊരു പെണ്ണില്ല. പഠിക്കുമ്പോൾ ചില ചില്ലറ ആകർഷണങ്ങളൊക്കെ ഒണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും മനസ്സിലെ ആരാധനാപാത്രം എൻ്റെ പൊന്നമ്മയാണ്. ഇതെനിക്ക് പിടികിട്ടിയത് ഒരിക്കൽ അമ്മേടൊപ്പം മാർക്കറ്റിൽ വെച്ച് എനിക്കിഷ്ട്ടമുള്ളൊരു ടീച്ചറെ കണ്ടപ്പോഴാണ്. അമ്മയെ പരിചയപ്പെടുത്തുകേം ചെയ്തു. അവരു രണ്ടുപേരും സംസാരിച്ചുകൊണ്ടു നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ മാറിനിന്ന് വെറുതേ നോക്കി നിൽപ്പായിരുന്നു. അപ്പഴാണ് ഒരു കാര്യം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. രോമങ്ങളെഴുന്നു! ടീച്ചറെക്കണ്ടാൽ ഏതാണ്ട് അമ്മയെപ്പോലെയിരിക്കും. ശരീരപ്രകൃതി… ഉയരം… മുടി… പക്ഷേ അമ്മേടെ പാതി സൗന്ദര്യം പോലുമില്ല. വീട്ടിൽച്ചെന്നിട്ട് ആകർഷണം തോന്നിയ പെണ്ണുങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങൾ മനസ്സിലേക്കാവാഹിച്ചു. സത്യം! എല്ലാത്തിൻ്റേയും രൂപം അമ്മയുടേത്! പക്ഷേ ഉപ്പോളം വരുമോ ഉപ്പിലിട്ടത്?