പിറ്റേ ദിവസം പകൽ മഴക് ഒട്ടും ശമനം ഇല്ല, ആളുകൾ വീടുകളിൽനിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് തന്നെ കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ചർച്ചിന് പിന്നിലുള്ള കാട്ടില്ലൂടെ ചാവടക്കി ഒഴുകുന്ന ശബ്ദം മാത്രം വ്യക്തമായി കേൾക്കാം….. കട്ടൻചായയും കുടിച് ഇരിക്കുന്ന സലാം ഹാജിയുടെ അടുത്ത് നഫീസ ബീവി വന്ന് പറഞ്ഞു..
നഫീസ : മോൻ വിളിച്ചിരുന്നോ???? അവൻ അടുത്ത മാസം വരുന്നുണ്ടെന്ന പറഞ്ഞെ….
ഹജ്യാർ : ഇല്ല, എന്നെ വിളിച്ചില്ല, നിന്നോട് എപ്പഴാ പറഞ്ഞെ???
നഫീസ : ദേ, ഇപ്പോ വിളിച്ചു വെച്ചതെ ഉള്ളു, ഇനി വെറും 10 ദിവസം അല്ലെ ഉള്ളു, അപളെകും അവൻ ഇങ് എത്തും..
സലാം ഹാജി മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു, അവൻ വന്നാൽ 2,3 മാസം കഴിഞ്ഞേ പോവും, അതുവരെ റംലയെ തൊടാൻ പോലും പറ്റില്ല, അവൻ വരുന്നതിന് മുൻപ് മരുമകളെ ഒന്ന് ആസ്വദിക്കണം, ബാക്കി പിന്നെ അവൻ പോയിട്ടായാലും മതി..
നഫീസ : നിങ്ങൾ എന്താ ഈ ആലോചിക്കുന്നത്, അവൻ വരുന്നതിന് മുൻപ് റംലക് അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയി കുറച്ച് ദിവസം നിൽക്കണം എന്ന് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, നിങ്ങൾ അവളെ വീട് വരെ ഒന്ന് കൊണ്ട് ചെന്ന് ആക്…
ഹജ്യാർ : അതിനെന്താ, ഞാൻ കൊണ്ട് ചെന്ന് ആകാലോ, എപ്പളാ ഇറങ്ങുന്നതെന്ന് നീ മോളോട് ചോദിച്ചോ???
നഫീസ : ഇല്ല, നിങ്ങൾക് സൗകര്യം ഉള്ളപ്പോൾ ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി, നിങ്ങൾ തന്നെ സമയം പറഞ്ഞോ….
ഹജ്യാർ : ശെരി, ഇന്നുതന്നെ പോവാം, ഞാൻ മോളോട് പോയി പറയാം… നീ പൊയ്ക്കോ…
നഫീസ അടുക്കളയിലേക് നടന്നു, ഹജ്യാർ റംലയുടെ റൂം ലക്ഷ്യം ആക്കി നടന്നു.. റൂമിന് മുന്നിൽ എത്തിയിട്ട് ഹജ്യാർ കതകിൽ 3 പ്രാവിശ്യം തട്ടി, അകത്തു നിന്നും റംല “ദ വരുന്നു ” എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…..2 നിമിഷ നേരത്തിന് ശേഷം റംല കതക് തുറന്നു, പുറത്ത് ഹജ്യരെ കണ്ട റംല ഒന്ന് ഞെട്ടി, ഏതോ ഒരു വികാരം അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ കടന്നു പോയി, പേടിയാണോ, നാണം ആണോ, ലജ്ജ ആണോ, കാമം ആണോ, എന്നവൾക് അറിഞ്ഞില്ല… പക്ഷെ അവൾ ഹജ്യാരുടെ മുഖത് നോക്കിയത്തെ ഇല്ല..