അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ കാട് വഴി ഇരുൾ മൂടിയതാണ് മഴ കൂടി ആയപ്പോൾ പിന്നെ പറയുകയും വേണ്ട, സമയം 5:30 ആയിരിക്കുന്നു…. വണ്ടിയിൽ ചെറിയ രീതിയിൽ ഹീറ്റർ on ആണ് അതുകൊണ്ട് പുറത്തെ തണുപ് അകത്തുള്ളവർക് ബാധകം അല്ല…
കുറച്ചൂടെ മുന്പോട്ട് ഓടിയപ്പോൾ, ഹജ്യാർ രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു റംലയുടെ കൈയിലേക്ക് ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തു..
ഹജ്യാരുടെ മുഖത്തേക് ദയനീയ ഭാവത്തോടെ നോക്കിയ ശേഷം….
റംല : ഉപ്പ, എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു, ആരെങ്കിലും വന്നാൽ??
റംലയുടെ പേടി മനസിലാക്കിയ ഹജ്യാർ മേല്ലേ അവളുടെ കൈ വിട്ടു, വണ്ടി മുന്പോട്ട് എടുത്തുകൊണ്ടു ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി, ആകാശം മുട്ടെ നിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾക് മാത്രം, റോഡിൽ മേഖങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ നേരിയ വെളിച്ചം കാണാം, ചുറ്റും അന്തകാരം… കുറച്ച് മുൻപോട്ട് എത്തിയപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞു മല കാണാം റോഡിൽ നിന്നും ഒരു 40,50 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ അതിന്റെ മുകളിൽ നിന്നും വെള്ളം ചെറിയൊരു കാനാൽ പോലെ താഴ്ക്ക് ഒഴുകുന്നുണ്ട്, മുകളിൽ ഒരു ചെറിയ സിറ്റ് ഔട്ടിന്റെ അത്രെയും സ്ഥലം മരങ്ങൾ ഇല്ലാതെ മൊട്ട ആണെന്ന് ഹജ്യാർക് മനസിലായി… റോഡിൽ നിന്നും വണ്ടി തെന്നി മാറുമ്പോൾ സൈഡിൽ ഒതുക്കാൻ ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതിയ റംലയുടെ പ്രതീക്ഷയെ തകിടം മറിച്ചുകൊണ്ട് ഹജ്യാർ വണ്ടി ആ കുന്നിൻ മുകളിലേക്കു ചവിട്ടി കയറ്റി, യുദ്ധത്തിൽ പട നയിക്കാൻ പോവുന്ന പടകുതിരയെ പോലെ വണ്ടി ആ കുന്ന് പാഞ്ഞു കയറി, 45 ഡിഗ്രി ആങ്കിൾ, അതേ സാധാരണ ഒരു മനുഷ്യനെ കൊണ്ടോ, ഒരു വണ്ടിയെ കൊണ്ടോ അത്രയും തെന്നി വഴുതുന്ന കുന്ന് കയറ്റാൻ പറ്റില്ല, ഹജ്യാരും ഹജ്യാരുടെ പുലി കുട്ടിയും കാറ്റ് കയറുന്ന പോലെ ആ കുന്ന് പാഞ്ഞു കയറി… മുകളിൽ എത്തിയ ഹജ്യാർ വണ്ടി ഒന്ന് വട്ടം കറക്കി റോഡിന് അഭിമുഖം ആയി നിന്നും, റോഡിൽ നിന്നും 50 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ ആണ് ഇപ്പോൾ വണ്ടി, കയറാനും ഉറങ്ങാനും ഒരു സൈഡ് മാത്രം, ചുറ്റും കാട്… റോഡിലൂടെ ആരെങ്കിലും പോയാൽ വണ്ടിക്ക് ആകതിരിക്കുന്നവർക് കണ്ണാം, എന്നാൽ താഴെ കൂടി പോവുന്നവർക് മുകളിൽ ഉള്ള വണ്ടി കാണാൻ പറ്റില്ല…