Posted by അപ്പ : “എന്താ വേണ്ടെ പൊന്നൂ?”
ഞാൻ : “ഇതല്ല”
അപ്പ : “പിന്നെ?”
ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്റെ കൈകൊണ്ട് അപ്പായുടെ ബർമുഡായുടെ സിപ്പ് പരതുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. അതറിഞ്ഞ് അപ്പാ തന്നെ സിപ്പ് അഴിച്ച് ടീഷർട്ടും പൊക്കി കുന്തം പോലെ നിൽക്കുന്ന എട്ടിഞ്ചിന്റെ മദനനെ എന്റെ കൈയ്യിൽ തന്നു. ഞാൻ അതിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ തലയിൽ നിന്നും വെള്ളം കൈയ്യിൽ പറ്റി.
ഞാൻ : “ഇത്”
അപ്പ : “ങേ ഇത് ചെയ്യണോ?”
ഞാൻ : “ആം”
അപ്പ : “നാളെ വിഷമമാകുമോ”
ഞാൻ : “ഇല്ല അപ്പാ”
അപ്പ : “ഉറപ്പാണോടാ?”
ഞാൻ : “ആം”
അപ്പ : “വേദനിക്കുമോ?”
ഞാൻ : “അറിയില്ല”
അപ്പ : “തനിയെ ചെയ്യാറുണ്ടോ?” ആപ്പാ മടിച്ച് മടിച്ചാണ് അത് ചോദിച്ചത്. എനിക്ക് ഒരു മടിയും ഉണ്ടായില്ല. ഞാനെന്തിന് മടിക്കണം? മറ്റാരോടുമല്ലല്ലോ എന്റെ അപ്പായോടല്ലേ?
ഞാൻ : “ആം ചെയ്യാറുണ്ട് അപ്പാ”
അപ്പ : “അകത്തേയ്ക്കൊക്കെ വിരലിട്ട്…?”
ഞാൻ : “ഉണ്ടെന്നേ”
അപ്പോളും അവനെ വിട്ട് കൊടുക്കില്ല എന്ന മട്ടിൽ ഞാൻ പിടിച്ച് ഞെക്കുകയും, താഴേയ്ക്കും മുകളിലേയ്ക്കും തലോടി ഉഴിയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
അപ്പ : “മോള് എപ്പോൾ മുതൽ… ?”
ഞാൻ : “കുറെ നാളായി അപ്പാ, ഇത് കയറിക്കോളും”
അപ്പ : “പിന്നെ വിഷമമാകുമോ?, എന്നോട് പിണങ്ങരുത്”
ഞാൻ : “ഒന്നുമില്ല, ചെയ്യാതിരുന്നാലാണ് എനിക്ക് വിഷമം”
അപ്പ : “അല്ല ഞാൻ പൊന്നിന്റെ അച്ഛനല്ലേ?”
ഞാൻ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദയായി. പിന്നെ തുടർന്നു.
ഞാൻ : “എന്നെ വലുതാകുമ്പോ കെട്ടിച്ചൊക്കെ വിടില്ലേ?”
അപ്പ : “വിടും”
ഞാൻ : “അപ്പോ എന്തിനാ കെട്ടിച്ചു വിടുന്നേ?”
അപ്പ : “എന്തിനാ?”
ഞാൻ : “അപ്പാ പറയ്”
അപ്പ : “ആ എനിക്കറിയില്ല”
ഞാൻ : “ഇങ്ങിനൊക്കെ ചെയ്യാനല്ലേ?”
അപ്പ : “ഹതെ”
ഞാൻ : “അപ്പോൾ അത് എനിക്ക് സുഖത്തിനും, സന്തോഷത്തിനും അല്ലേ?”
അപ്പ : “അതെ”
ഞാൻ : “ഇപ്പോ ചെയ്താലും അതു തന്നെയല്ലേ എനിക്ക് കിട്ടുന്നത്?”