നിന്നെ ഞങൾ ഇനി എവിടേക്കും വിടുന്നില്ല,,,,, അതിന് നിനക്ക് നിൻ്റെ പാസ്സ്പോർട്ട് കിട്ടിയാൽ അല്ലെ അത് തൽകാലം എൻ്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കട്ടെ….””””” അച്ഛൻ എന്നെ തള്ളി മാറ്റിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
നിങ്ങൾക്കൊക്കെ എന്നെ ഈ രാജ്യത്തിന് നിന്നു പുറത്ത് പോകാതെ മാത്രമേ പിടിച്ച് വെക്കാൻ പറ്റൂ… ഞാൻ പോവുകയാണ്… ആരും എന്നെ അന്വേഷിച്ച് വരണ്ട…… അമ്മെ എട്ടനോടെ പോല്ലെന്ന് പറ അമ്മെ….! ഞാൻ കാരണം നിങൾ പിരിയരുത് അമ്മെ. ഏട്ടനെ തടയണം അമ്മെ.””””””
മോൾ എന്തിനാ വെറുതേ ടെൻഷൻ അടികുന്നത് അവൻ പോയാൽ ഒരു ആഴ്ച ….അത് വരെ ഉള്ള പണമെ അവൻ്റെ കയ്യിൽ കാണൂ… ജോലി ചെയ്തത് ശീലം ഇല്ലത്തവനാണ് അവൻ ഇവിടെ തന്നെ വരും……..””””” ദേവൻ മഞ്ജുവിനെ തടഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
അവിടുന്ന് നേരെ എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…. ഒരു ട്രാവൽ ബാഗ് എടുത്ത് അതിൽ എനികാവിശ്യമായ സാദനങ്ങൾ എടുത്ത് പാക്ക് ചെയ്തു…. എൻ്റെ ഫോൺ വീട്ടിൽ തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു….. വീട് വിട്ട് ഇറങ്ങി……
എൻ്റെ ലക്ഷ്യം റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ആയിരുന്നു…. ഞാൻ നേരെ അങ്ങോട്ട് പോയി…. ആദ്യം വന്ന ട്രെയിനിൽ ടിക്കറ്റ് എടുത്തു കയറി വണ്ടി തിരുവനന്തപുരം വരെ പോവുകയുള്ളു……. വിൻഡോ സീറ്റിൽ ഇടം പിടിച്ച് ഞാൻ എൻ്റെ ജീവിടത്തിൽ കഴിഞ്ഞ് പോയ കാര്യങ്ങൽ ഓർത്തു…..
ഇരുവഴിയേ സ്വയം ഒഴുകാനോ ഇതുവരെ നാം ഒരേ നദിയായോ പേരറിയാ…………. നോവുകളാൽ………… രാവുകളോ………………. നീറുകയായ്………… തലോടി മെല്ലെ മാഞ്ഞുവോ…………… തളർന്നുവീണ മൗനമേ വിദൂരമെന്റെ വേനലിൽ
വരാതെ നിന്ന…….. മേഘമേ.
യാത്രക്കാരുടെ ശ്രദധയ്ക്ക് തിരുവനന്തപുരം സെൻട്രൽ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ നിങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു…….. സമയം രാത്രി ഒൻപത് മണി ആയിടുണ്ടായിരുന്നു……. ട്രെയിൻ ഇറങ്ങി ബാക്കിയുള്ളവർ എല്ലാം സ്റ്റേഷൻ്റെ പുറത്ത് പോയി….. ആ അഞ്ചാം നമ്പർ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ ഞാൻ എൻ്റെ ട്രാവൽ ബാഗുമായി ഇരുന്നു…… ഇനി എന്ത് എങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോകണം എന്നൊന്നും എനിക് ഒരു പിടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല……. പെട്ടെന്നു പിന്നിൽ നിന്നും എൻ്റെ തോളിൽ ഒരു കൈ വന്നു….. ആദി……””””” ആ ശബ്ദം എനിക്ക് വളരെ പരിജയമുള്ളതാണ്. …. എൻ്റെ അളിയൻ സിദ്ധാർത്ഥൻ….. ഏട്ടാ….. എന്നും വിളിച്ച് ഞാൻ അയാളെ കെട്ടിപിടിച്ചു….””””””””