സച്ചു ഇല്ലെങ്കിൽ നന്ദു ഇല്ല…….
മഞ്ജിമ വേണം അഞ്ജിതയ്ക്ക്…
മഞ്ജിമയും അഞ്ജിതയും ചേർന്നാലേ അമ്മമ്മ പറഞ്ഞതു പോലെ അർത്ഥം പൂർണ്ണമാകൂ……….…
‘മഞ്ജിമാഞ്ജിതം… ….!’
അല്ലെങ്കിൽ വെറും മനോഹരമായി മഞ്ജിമയും കൂടിച്ചേരാൻ ഒന്നുമില്ലാതെ വെറും അലങ്കാരം മാത്രമായി അഞ്ജിതയും തനിച്ചായിപ്പോകും…….
മനോഹരമായി ഭവനമാണെങ്കിലും ഓഫീസാണെങ്കിലും തന്നെയും നന്ദുവിനെയും മനസ്സുകൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചു നിർത്താൻ ഇരുവരും ഉണ്ടെങ്കിലേ സാദ്ധ്യമാകൂ…….
പക്ഷേ… ….???
മനസ്സിലെ സംശയം വെറുതെ തള്ളിക്കളയാൻ മഞ്ജിമയ്ക്ക് മനസ്സു വന്നില്ല…
ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടല്ല… ….
ഒന്നും നേടാനുമല്ല… ….
സത്യമറിയാൻ മാത്രം………..
ഇടയ്ക്കിടെ തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന കുറ്റബോധത്തിന്റെ അളവു കുറഞ്ഞാലോ?
സച്ചുവിന്റെ ശുക്ളം തിങ്ങിയൊഴുകുന്ന യോനിയുമായി , അവനെ പുണർന്നു കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ അതറിയാനൊരു സുരക്ഷിത മാർഗ്ഗം മനസ്സിൽ തിരയുകയായിരുന്നു…….
തുടരുന്നു……………..;
രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം മഞ്ജിമ സൂക്ഷ്മ നിരീക്ഷണം നടത്തിയെങ്കിലും ഒന്നും കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല…
അതോടെ തന്റെ അനുമാനം തെറ്റാണെന്ന ബോദ്ധ്യത്തിലേക്ക് അവൾ എത്തിച്ചേർന്നു..
ദിവസങ്ങൾ പഴയതു പോലെയായി …
അഞ്ജിതയും നന്ദുവും പിണക്കം മാറി അടുത്തെങ്കിലും മഞ്ജിമ തിരയുന്നത് കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല…
നന്ദു ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു വരുന്നത് അഞ്ജിത മുകളിൽ നിന്നും കണ്ടു…
അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതു പോലെ അവൻ ഓടിക്കയറി മുകളിലേക്കാണ് വന്നത്…
“” കഴിഞ്ഞോ… ….?””
മുറിയിലേക്കു കയറിയതും അവൻ ചോദിച്ചു…
“” കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ… ….?””
അവൾ കുസൃതിയോടെ തിരക്കി…
വാതിൽ ചാരി , അവളെ ജനലിനരുകിലേക്ക് അവൻ ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു……
അവിടെ നിന്നാൽ മുറ്റം കാണാം…
“” നിനക്ക് തിടുക്കം കൂടുതലാ……. “