‘പരുപാടിയിൽ നിന്റെ പേരൊന്നും ഇല്ല. ആ പയ്യനോട് ഞാൻ നിന്നെ പുറത്തിറക്കി തരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ചെയ്തതാ.. നിന്നെ തനിച്ചു കിട്ടാൻ ഇപ്പോൾ നല്ല പാടാണ്.. അതാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ വിളിച്ചിറക്കിയത്.. സോറി..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അതിന് മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല
‘ഞാൻ ടൂറിന്റെ കാര്യം പറയാൻ വേണ്ടിയാണു വിളിച്ചത്… നീ എന്താ ടൂറിനു വരാത്തത്..?
‘ഞാൻ.. ഞാൻ ഇല്ല..’
അവൾ പതിയെ മറുപടി തന്നു
‘അതെന്താ എന്നാ ചോദിച്ചത്..?
‘എനിക്ക്.. എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ല..’
അവൾ താഴെ നോക്കി പറഞ്ഞു
‘ഇഷാനി പ്ലീസ്.. ഇത്രയും നാൾ ഞാൻ നിന്റെ ഡിസിഷൻ റെസ്പെക്ട് ചെയ്തു ഒന്നിനും വന്നില്ല. പക്ഷെ ഇത് നീ ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കണം. എന്നോടുള്ള ദേഷ്യത്തിന് നീ ഇങ്ങനെ സ്വയം ഉൾവലിയരുത്.. ‘
‘നിന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. ടൂറിനു വരാൻ എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ല.. സത്യം ആയും..’
‘ഞാൻ ഉള്ളത് കൊണ്ടാണോ..? അങ്ങനെ ആണേൽ ഞാൻ വരുന്നില്ല. എന്നെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ ഉള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് ആണോ നിന്റെ പ്രശ്നം..?
ഞാൻ ചോദിച്ചു
‘അല്ല. നീ ഉണ്ടേലും ഇല്ലേലും ഞാൻ ടൂറിനു ഇല്ല..’
അവൾ ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു
‘നിനക്ക് ഫിനാൻഷ്യലി എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ട്..?
ഞാൻ വീണ്ടും സംശയം കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
‘നോ.. അതൊന്നും ഇല്ല. എനിക്കിപ്പോ ടൂറിനു പോകാനുള്ള ഒരു മാനസികാവസ്ഥ ഇല്ല..’
അവൾ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി. അവളെ കൊണ്ട് ഈ കാര്യം സമ്മതിപ്പിക്കാൻ ഉള്ള ശേഷി എനിക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി
‘വേറെ ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പൊക്കോട്ടെ..?
ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ എന്റെ അനുവാദം അവൾ ചോദിച്ചു. ഞാൻ തലയാട്ടിയപ്പോൾ അവൾ പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അവൾക്ക് ഇപ്പോളും എന്നോട് ദേഷ്യമോ വെറുപ്പോ ഒന്നും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പക്ഷെ എന്തിനാണ് പിന്നെ ഈ അകൽച്ച കാണിക്കുന്നത്…? എനിക്ക് അത് മനസിലായില്ല..