ജിസ : “എന്തിനാ പ്രേമിക്കുന്നേ?”
ഞാൻ : “വെറുതെ”
ജിസ : “നിങ്ങ കല്യാണം കയ്ക്കാനേ കൊണ്ടാ?”
ഞാൻ : “എന്റെ ജിസേ, അതൊന്നും പറയാനൊക്കില്ല. ചിലപ്പോൾ ഒന്നും നടക്കില്ല. നമ്മുടെ വീട്ടുകാരുടെ കാര്യം അറിയാമല്ലോ?,
അതിരിക്കട്ടെ എന്നെ ഇഷ്ടമാണോ?”
ജിസ : “എനിക്കറീല്ല”
ഞാൻ : “ഏ അറീല്ലേ?”
ജിസ : “ആ എനിക്ക് പേടിയാ”
ഞാൻ : “പേടിയേ ഉള്ളൂ? അപ്പോൾ എന്നെ ഇഷ്ടമാണ്?”
ജിസ : “അറീല്ല”
ഞാൻ : “അതും അറിയില്ലെ?”
ജിസ : “ച്ചും ഉം”
ഞാൻ : “എങ്കിൽ ഞാൻ പറയട്ടെ”
ജിസ : “ഉം” അവളുടെ സ്വരം പതറി, നേർത്തതായി. കരയുമോ?!! ഫോണിലൂടെ കരയുന്ന പെണ്ണോ?
ഞാൻ : “നിനക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണ്, എനിക്കതറിയാം”
ജിസ : “ഉം” അവൾ തേങ്ങുന്നതു പോലെ.
ഞാൻ : “എന്തിനാ കരയുന്നേ?”
ജിസ : “അറീല്ല്യ”
ഞാൻ : “അതും അറിയില്ല, സാരമില്ല ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേ?”
ജിസ : “എന്തൂട്ട്?”
ഞാൻ : “നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ?”
ജിസ : “അതേന്ന് തോന്നണ് എനക്ക്”
ഞാൻ : “അത്രേം ആയി ഭാഗ്യം, എന്നാൽ വരുകയല്ലേ?”
ജിസ : “ഇല്ല”
ഞാൻ : “എന്താ?”
ജിസ : “എനക്ക് നിങ്ങളെ നോക്കാനെക്കൊണ്ട് ആവതില്ല”
ഞാൻ : “ഞാൻ പിടിച്ച് തിന്നുകൊന്നുമില്ല”
ജിസ : “എനിക്ക് നാണമാ”
ഞാൻ : “ഒരു നാണക്കാരി, വരാൻ നോക്ക്. ഞാൻ ഫോൺ വയ്ക്കുകയാ”
ഞാൻ ഫോൺ വച്ചു. മുറ്റം വരെ തുടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഒറ്റക്കുതിപ്പായിരുന്നു. അതു കഴിഞ്ഞ് സ്വരം കേൾപ്പിക്കാതെ എന്റെ മുറിയിൽ കയറി. ജിസ വരുന്നതിന് മുമ്പ് ഒന്നു കൂടി കുളിക്കണം. അതിന് മുമ്പ് ഈ മുഠായി ഭരണിയെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കേണ്ടെ. ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണിയില്ലാതെ ഉടുക്കാക്കുണ്ടി കിടക്കുന്നു.
ഞാൻ : “എടീ പെണ്ണേ എഴുന്നേൽക്ക്, ആരെങ്കിലും വരും”
അവൾ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ പ്രേതത്തെ എന്നപോലെ എന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
ഇവളാര് നാഗവല്ലിയോ?
ഞാൻ : “എന്തോന്നടേയ് ഇത്. എഴുന്നേൽക്ക്. കളി ഉറക്കം കളി. ഇത് മാത്രമേ ഉള്ളോ?”