“അപ്പോൾ എനിക്ക് തരുന്നപോലെ ഇത് അമ്മയ്ക്കും കൊടുക്കാൻ മേലേ.. ”
അവളുടെ ആ ചോദ്യം റോയിയെ അമ്പരപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു…
” നീ എന്റെ ഭാര്യ അല്ലേ സോഫീ… ആന്റിയെ അങ്ങിനെ കാണാൻ കഴിയുമോ.. ”
“അങ്ങിനെ കണ്ടല്ലോ.. ഇന്ന് കുളിക്കുമ്പോൾ ശരിക്കും നോക്കി കണ്ടില്ലേ.. അപ്പോൾ ഇത് എങ്ങിനെയാ നിന്നത്.. ദേ ഇപ്പോൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ കണ്ടില്ലേ വിറച്ചു കൊണ്ട് തല പൊക്കുന്നത്… ”
“അത്.. ആന്റിയെ അങ്ങനെ കണ്ടപ്പോൾ താൽക്കാലികമായി ഒരു തോന്നലിൽ അങ്ങനെ ആയതല്ലേ.. ഞാൻ അപ്പോഴേ അത് വിട്ടു.. ”
“അങ്ങിനെയിപ്പോൾ വിടണ്ട..”
“പിന്നെ.. ”
‘അമ്മക്ക് ഇത് ആവശ്യമുണ്ട്.. എനിക്കും ലില്ലിക്കും വേണ്ടി എല്ലാം ഒതുക്കി ജീവിച്ചതാണ്…”
“സോഫീ.. നീയിപ്പോൾ എന്താ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്..”
” അമ്മയുടെ സന്തോഷം.. അത് നമ്മുടെ മൊത്തം സന്തോഷമല്ലേ… അത് കൊടുക്കാൻ ഇവിടെ റോയിച്ചനല്ലേ ഒള്ളൂ…”
” ഞാൻ ആന്റിയോട് എങ്ങിനാ ഇതൊക്കെ പറയുക…”
” റോയിച്ചൻ ഒന്നും പറയണ്ട..ഞാൻ പറയുന്നപോലെ പ്രവർത്തിച്ചാൽ മതി..”
“റോയ്ച്ചന് ഇനി എത്ര ദിവസത്തെ ലീവ് ഉണ്ട്..”
“പത്തു പന്ത്രണ്ട് ദിവസം കാണും…”
അതിനുള്ളിൽ അത് നടക്കണം എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തു സോഫിയ…
സ്ഥലം തിരികെ കിട്ടിയതോടെ റോയി തന്റെ കൂടെ രണ്ടു പണിക്കാരെ നിർത്തി കാടൊക്കെ വെട്ടി തെളിച്ചു.. റബ്ബറിനു വളം ഇട്ടു.. ഒഴിഞ്ഞു കിടന്ന ഭാഗങ്ങളിൽ കപ്പയും ചേനയും ചേമ്പും ഒക്കെ നട്ടു.. മണിമലയാറിനോട് ചേർന്നുള്ള ഭാഗത്ത് നിറയെ വഴക്കണ്ണുകൾ നട്ടു…
പകൽ സമയത്ത് മിക്കപ്പോഴും റോയി പറമ്പിൽ തന്നെയാണ്…
കണ്ടുപിടിച്ചു കിടന്ന പറമ്പ് വീണ്ടും മൈക്കിളിന്റെ സ്വർഗം ആകുന്നത് ശോഭന സന്തോഷത്തോടെ കണ്ടു…
ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം ആറ്റു തീരത്തു മുളച്ചു പൊങ്ങുന്ന വാഴ തൈകൾക്ക് വളമിടുകയായിരുന്നു റോയി.. ആ സമയത്ത് കൈയിൽ കട്ടൻകാപ്പി നിറച്ച മോന്തയും ആയി ശോഭന അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു..
ഒരു കൈലി മുണ്ട് മാത്രമാണ് അവന്റെ വേഷം.. തലയിൽ തോർത്തു വട്ടം കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. കരുവീട്ടി കടഞ്ഞെടുത്ത പോലുള്ള ശരീരത്ത് നിന്നും വിയർപ്പ് ഒഴുകുന്നു..