ശ്രമിച്ചാലും ഗുണമില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും കൂടി ഞാൻ ഗോപനും നെല്സനേയും ഇണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞിട്ട് ഇവിടെ നിന്നും പോകാനായിരുന്നു പ്ലാൻ.
അവരെ പിടിച്ചു വലിച്ച് ഇരുത്തക വരെ ചെയ്തു നോക്കി. പക്ഷെ ലവലേശം പോലും ബോധം ഇല്ലായിരുന്ന അവർ പിന്നെയും തലയിണയിൽ വീണ് ചുരുണ്ടു കൂടി.
ഫുഡ് പാത്രങ്ങള് ഓരോന്നായി ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമ്പോഴും അടുത്തത് എടുക്കാന് തിരികെ കിച്ചനിൽ പോകുന്ന നേരത്തും എല്ലാം എന്റെ വിഫല ശ്രമങ്ങളെ കണ്ടുകൊണ്ടാണ് കാര്ത്തിക തലയാട്ടി കൊണ്ട് പോയത്.
“അവർ കിടന്നോട്ടെ, സാമേട്ട. ഉണരില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും എന്തിനാ വേണ്ടാത്ത പണിക്ക് പോകുന്നേ…?!” എല്ലാം കൊണ്ട് ഡൈനിംഗ് റൂമിൽ വച്ച ശേഷം കാര്ത്തിക ഹാളിലേക്ക് വന്ന് എന്റെ അടുത്ത് നിന്നിട്ട് എളിയിൽ കൈയും കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
എന്നിട്ട് ഞാൻ പോകാൻ തയാറായി നില്ക്കുന്നത് കണ്ട് അവളുടെ മുഖത്ത് ഇഷ്ടക്കേട് പടർന്നു. നല്ല സങ്കടവും അവളുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു.
“അല്ല, ഇവര് വെറും തറയില് അല്ലേ കിടക്കുന്നത്. ഇവരെ റൂമിൽ ആക്കിയാൽ ബെഡ്ഡിൽ സുഖമായി കിടക്കുമല്ലോ..!! കൂടാതെ ഞാൻ പോകുന്ന കാര്യവും സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാമല്ലോ…” പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ പിന്നെയും അവന്മാരെ എണീപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“വേണ്ട ചേട്ടാ, രാവിലെ ഞാനും കുറെ ശ്രമിച്ചു നോക്കിയതാ… പക്ഷേ രണ്ടും ചില്ലറ കുടി ഒന്നുമല്ല ഇന്നലെ നടത്തിയത്. ഇതിനുമുമ്പ് ഇത്രയധികം ഒന്നും അവർ കുടിച്ചിട്ടില്ല, ഈയിടെയായി കുടി അല്പ്പം കൂടുന്നുണ്ട്… ഉണരട്ടെ ഞാൻ കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട്.” തലയാട്ടി കടുപ്പിച്ച് പറഞ്ഞ ശേഷം കാര്ത്തിക എന്നെ നോക്കി.
അപ്പോൾ അവളുടെ കൂർത്ത് തള്ളിനിന്ന മുലക്കണ്ണുകളിൽ എന്റെ നോട്ടം ചെന്നു. പക്ഷേ അവൾ വഴക്ക് പറയും എന്ന പേടി കാരണം ഞാൻ വേഗം നോട്ടം മാറ്റി. ഉടനെ കാര്ത്തിക വേഗം എളിയിൽ നിന്നും കൈകൾ താഴ്ത്തിയിട്ടു.
“ശെരി ചേട്ടൻ വരൂ. നമുക്ക് കഴിക്കാം. അതുകഴിഞ്ഞ് നമ്മൾ മൂന്നുപേരും ചേര്ന്ന് അവരെ പൊക്കിയെടുത്ത് റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്താം.”
“ശെരിയാ… അങ്ങനെ തന്നെ ചെയ്യാം.” ഞാനും സമ്മതിച്ചു. ശേഷം ഞങ്ങൾ കിച്ചനിൽ കേറി ചെന്നു.