“എന്താ താമസിച്ചത്…?” അമ്മൂട്ടിയെ കൂട്ടി ശാലിനി വന്ന ഉടനെ അമ്മുവിനെ എടുത്ത് ഒക്കത്തിരുത്തിക്കൊണ്ട് ആര്യൻ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“ഞാനും ഒന്ന് മേല് കഴുകാൻ കേറിയടാ…” ശാലിനി അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ മറുപടി നൽകി.
“ഹാ…വാ ഇരിക്ക് ഞാൻ എല്ലാം വിളമ്പി വെച്ചിട്ടുണ്ട്…” ആര്യൻ അവളെ ക്ഷണിച്ചു.
ആര്യനും അമ്മുവും ശാലിനിയും കൂടി ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ആഹാരം കഴിച്ചു. കഴിപ്പ് കഴിഞ്ഞ് ആര്യൻ്റെ പാചകത്തെയും കൈപ്പുണ്യത്തെയും വാനോളം പുകഴ്ത്തിയ ശേഷം അവനോട് ഊണിന് നന്ദിയും പറഞ്ഞിട്ട് ശാലിനി അമ്മുവിനെയും കൂട്ടി തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.
സമയം ഒന്നേമുക്കാൽ. ആര്യൻ ഉടനെ തന്നെ കുറച്ച് കോഴിക്കറി ചെറിയ ഒരു കുഴി പാത്രത്തിൽ നിറച്ച് അതുമായി ചന്ദ്രികയുടെ അടുത്തേക്ക് സൈക്കിളിൽ പറന്നു.
കടയുടെ പിന്നിൽ സൈക്കിൾ വെച്ചിട്ട് ആര്യൻ മുൻവശത്തേക്ക് നടന്നു. വഴിയും പരിസരവും വിജനം. എന്നാൽ കട അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് മുൻപിലെത്തിയ ആര്യൻ കണ്ടത്. ചന്ദ്രിക ഇനി പുറത്തേക്ക് എവിടെയെങ്കിലും പോയോ എന്നാലോചിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ വീണ്ടും പിന്നിലേക്ക് ചെന്നു. ആര്യൻ അടുക്കള വാതിലിൽ ഒന്ന് മുട്ടി. രണ്ടാമത് ഒന്നുകൂടി തട്ടാൻ കൈ ഓങ്ങിയപ്പോഴേക്കും അകത്ത് നിന്നും വാതിലിൻ്റെ കുറ്റി എടുക്കുന്ന ശബ്ദം ആര്യൻ കേട്ടു. ഉടനെ തന്നെ വാതിൽ തുറന്നുകൊണ്ട് മുന്നിൽ ചന്ദ്രിക പ്രത്യക്ഷമായി.
“ഹാ വന്നോ…വാ പെട്ടെന്ന് കേറ്…” ചന്ദ്രിക അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറ്റി വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.
“ഇതെന്താ കട അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത്…?” ആര്യൻ സംശയം ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ തുറന്ന് മലത്തിയിടണോ ചെക്കാ…?”
“അതല്ലാ…ആർക്കേലും സംശയം തോന്നില്ലേ…?”
“ഒരു സംശയവും തോന്നില്ല…അങ്ങേര് സാധനം എടുക്കാൻ പോകുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ചെയ്യാറുള്ളതാ…” ചന്ദ്രിക അവൻ്റെ സംശയം തീർത്തു.
“അത് ശരി…ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാൻ ആരും വരില്ലേ ഇനി…?” അവൻ വീണ്ടും ഒരു ഉറപ്പിന് വേണ്ടി ചോദിച്ചു.
“ഇന്ന് മൂന്ന് പേരെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളാരുന്നെടാ ഊണ്…അവര് വന്ന് കഴിച്ചിട്ട് പോയി…അതിന് ശേഷമാണ് ഞാൻ അടച്ചത്…” ചന്ദ്രിക മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ട് വാതിലിനരികിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞ് നടന്നു.