“പോ ചെക്കാ…ഞാൻ അതിന് നിന്നെപ്പോലെ ഏതു നേരവും അങ്ങനെയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു…”
“അതിന് ഞങ്ങളും ഏതു നേരവും ഇതല്ലായിരുന്നു പരിപാടി…”
“ആർക്കറിയാം…”
“സത്യം…ഒരു വർഷം നീണ്ടു എന്ന് പറഞ്ഞാലും ആദ്യം മുതലേ ഇങ്ങനെയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…എല്ലാം പയ്യെ അല്ലേ തുടങ്ങൂ…”
“എത്ര നാളെടുത്തു അതിനൊക്കെ?” കൂടുതൽ അറിയാൻ വീണ്ടും ശാലിനിയുടെ മനസ്സ് വെമ്പൽ കൊണ്ടു.
“ഒരു അഞ്ച്…ആറ്…”
“മ്മ്…”
“ചേച്ചിക്കോ…?”
“ഏകദേശം അത്രയുമൊക്കെ തന്നെ…”
“മ്മ്…നിങ്ങളുടെ എത്ര നാള് നീണ്ടു നിന്നു…?”
“ഒന്നര വർഷത്തോളം…”
“എന്നിട്ടും വേറെ ഒന്നും നടന്നില്ലാ?”
“വേറെ ഒന്നും നടന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…” ശാലിനിയുടെ മുഖത്ത് വീണ്ടും നാണം വിരിഞ്ഞു.
“ങേ…എന്നിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ലല്ലോ…”
“അതിന് നീ പിന്നെ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലല്ലോ…”
“അത് ശരി…എങ്കിൽ പറ പിന്നെന്തൊക്കെ ചെയ്തു…?”
“ഏഹേ…” ശാലിനി ഇല്ലാ എന്നർത്ഥത്തിൽ തല ആട്ടി.
“പറയന്നേ…”
“എനിക്ക് വയ്യാ…”
“എന്നാ ഞാൻ ചോദിക്കാം അതാണോ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി…”
“മ്മ്…”
“ചെയ്തോ ഇല്ലല്ലോ…?”
“എന്ത്?”
“കളിച്ചോ എന്ന്?”
“പോടാ…അതൊന്നും ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ…”
“അപ്പോ പിന്നെ കുടിച്ച് കാണും അയാള് ചേച്ചീടെ…ചേച്ചി നേരത്തേ കള്ളം പറഞ്ഞതാ…”
“അതും അല്ലാ…”
“പിന്നെന്താ?…ഹേ…ചേച്ചി കുടിച്ചോ അപ്പോ?”
“അയ്യേ പോടാ…അതൊന്നും ഞാൻ ചെയ്യില്ലാ…”
“എന്താ ഇഷ്ട്ടം അല്ലേ…?”
“അല്ലാ…”
“അപ്പോ ചേട്ടൻ നിർബന്ധിക്കില്ലാ…?”
“പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് പക്ഷേ ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല…”
“മ്മ്…പിന്നെന്താ നിങ്ങള് വേറെ ചെയ്തത്…ഓഹ് ചേച്ചി ചെയ്തു കൊടുത്തു അല്ലേ…?”
ശാലിനിയുടെ മുഖം നാണത്താൽ തുടുത്തു വരുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടു.
“മ്മ്…കൈ കൊണ്ട്…”
“അത് മനസ്സിലായി…ഓഹ് എന്നിട്ടാണോ അന്ന് പേടി ആയിരുന്നു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞത്…”
“അത് പിന്നെ…അവൻ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ…”
“എങ്ങനെ ആയിരുന്നു…എവിടെ വച്ചായിരുന്നു…?”