പറയാനോ ചോദിക്കാനോ പാടില്ലാത്ത കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ താൻ സംസാരിച്ചു എന്ന് ശാലിനിയുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു തോന്നൽ ഉണ്ടായെങ്കിലും ആ ഇരുട്ടിൻ്റെയും നിശബ്ദതയുടെയും മറയിൽ, മെഴുതിരിയുടെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ, പുറത്ത് വീശുന്ന ഇളം കാറ്റിൻ്റെ നനുത്ത തണുപ്പിൽ ഉള്ളിലുള്ള മറ്റൊരു വികാരം പുറത്തേക്ക് അറിയാതെ വരുകയും കൂടുതൽ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനും അവളെ പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അത് നമുക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാളുടെ കൂടെ ആകുമ്പോൾ അതിൻ്റെ തീവ്രത നാം അറിയാതെ തന്നെ കുറച്ച് കൂടുമല്ലോ! അതാണ് ഇവിടെ ശാലിനിയിലും സംഭവിക്കുന്നത്.
“ശരിക്കും എല്ലാം നടന്നിരുന്നോ…?” ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഉള്ളിൽ നുരയടിച്ച് പൊങ്ങുന്ന വികാരവും സന്ദർഭവും അതിന് അവളെ അനുവദിച്ചില്ല.
ആര്യൻ അങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിക്കാഞ്ഞതിനാൽ മനസ്സിൽ ചെറുതായി ഒന്ന് ഞെട്ടി. പക്ഷേ അതവനിലും ചെറിയ ആഗ്രഹങ്ങളെ ഉണർത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“മ്മ്…പല തവണ…”
ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ വീണ്ടും ശാലിനി ഉമിനീർ ഇറക്കി.
“മ്മ്…ഇപ്പോഴും നിനക്ക് കോൺടാക്ട് ഉണ്ടോ?”
“ഇല്ല ചേച്ചീ…കോളജ് കഴിഞ്ഞ് ഒരു വിവരവും ഇല്ലാ…”
“മ്മ്…”
“ചേച്ചിക്കോ…?”
“എന്ത്?”
“അല്ല അയാളോട് പിന്നെ കോൺടാക്ട് വെല്ലതും…?”
“ഏയ് ഇല്ലെടാ…”
“നിങ്ങള് തമ്മിൽ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും…?” ആര്യൻ അൽപ്പം മടിച്ച് ചോദിച്ചു.
“എങ്ങനെ…?” ശാലിനിയുടെ ശ്വാസഗതി കൂടി വന്നു.
“ഞങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടായ പോലെ എന്തെങ്കിലും…?”
“പോടാ അത്രയ്ക്കൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാ…”
“പിന്നെ…?”
“പോടാ…” ശാലിനി നാണത്താൽ തല കുമ്പിട്ടിരുന്നു.
“പറ…”
“ചെറിയ രീതിയിലുള്ള…നിനക്കും ഊഹിക്കാമല്ലോ…”
“കിസ്സിങ്…!?”
“മ്മ്…” ശാലിനി തല കുനിച്ചിരുന്ന് തന്നെ മൂളി.
“ഫ്രഞ്ച്…?”
“അതേ…”
“പിന്നെ വേറെ…?”
ശാലിനി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ആര്യൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് വളച്ചുകെട്ടലില്ലാതെ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“മുല കുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ ചേച്ചീടെ…?”
ശാലിനി പെട്ടെന്നുള്ള അവൻ്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ആദ്യം ഒന്ന് പതറിയെങ്കിലും ഉടനെ തന്നെ അതിന് മറുപടി നൽകി.