Posted by “അമ്മെ..എന്‍റെ ..ഒഹ്…”
അവന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിച്ചു. മാളവികയുടെ വായിലേക്ക് അവനാദ്യമായി സ്ഖലിച്ചു. ആ നിമിഷം അവന്‍റെ വായും ചൂട് നീരില്‍ നിറഞ്ഞു. ദീര്‍ഘസ്ഖലനം. ദീര്‍ഘരതിമൂര്‍ച്ച. ആ ദിവസം അവര്‍ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിച്ചതെയില്ല. അതിനു ശേഷവും പല ദിവസങ്ങളോളം. ഒരു മാസം അങ്ങനെ ആ ദ്വീപില്‍ കഴിയുവോളവും. ഒരുമിച്ച് ഒരു തുണിയുമുടുക്കാതെ. പരസ്പ്പരം തൊട്ട്. ഒരുമിച്ച് ഉറങ്ങി. ഒരുമിച്ച് കളിച്ച്…. രാവിലെയും ഉച്ചയ്ക്കും രാത്രിയിലും…
**********************************
ഭാവി എങ്ങനെയായിരിക്കണം എന്നവര്‍ തീരുമാനിച്ചു. തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്‍റെ യഥാര്‍ത്ഥ സന്തോഷം എന്താണ് എന്നവര്‍ കണ്ടെത്തി. തങ്ങള്‍ക്ക് പരസ്പ്പരം വേണം. മരിക്കുവോളവും.
നഗരത്തിലെ വീട്ടില്‍ വല്ലപ്പോഴും പോയാല്‍ മതി. ഈ ദ്വീപിലേക്ക് ആരും എത്തി നോക്കില്ല. ഇവിടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിക്കാം. ആരുടേയും ചോദ്യങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാതെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ജീവിക്കാം. മാളവികയ്ക്കും വിനായകനും അവരുടെ പഠനവും തുടരാം.
ആദ്യത്തെ ആഴ്ച്ചയ്ക്ക് ശേഷം രേണുകയുടെയുള്ളില്‍ വിനായകന്‍റെ ബീജം പുഷ്പ്പിച്ചു. ഹോസ്റ്റലില്‍ നില്ക്കാന്‍ മാളവിക കൂട്ടാക്കിയില്ല.
“അമ്മയ്ക്ക് എപ്പോഴും ഒരു പെണ്ണിന്‍റെ സഹായവും വേണം മുത്തേ…”
തന്‍റെ തീരുമാനം അറിയിച്ചുകഴിഞ്ഞ് അവള്‍ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വലിയ സഹായം എന്‍റെ കുട്ടന്‍ തന്നെയാണ്. പക്ഷെ ചില ഘട്ടങ്ങളില്‍, പ്രത്യേകിച്ചും ഗര്‍ഭിണിയാകുമ്പോള്‍ ഒരു പെണ്ണിന് മാത്രം ചെയ്യാവുന്ന സഹായമോക്കെയുണ്ട്..അതുകൊണ്ടാ…ഇവിടെ നിന്ന് ആകെ ഇരുപത് കിലോമീറ്റര്‍ അല്ലേയുള്ളൂ കോളെജിലേക്ക്..ബൈക്ക് മതി..എന്‍റെ കുട്ടന്‍ ഇടയ്ക്ക് എന്നെ കൊണ്ടുവിട്ടലും മതി..കൂള്‍!”
കഴിഞ്ഞ് വിനായകന്‍ ഡിഗ്രി കോഴ്സ് കമ്പ്ലീറ്റ് ചെയ്തു. ഒരു മാസം കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രേണുക പ്രസവിച്ചു. വിനായകന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് പോലെ ഒരു മിടുക്കി പെണ്‍കുഞ്ഞ്!
പ്ലാന്‍ ചെയ്തത് പോലെ മാസത്തില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം മാത്രം അവര്‍ നഗരത്തിലെ അവരുടെ വലിയ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. ബാക്കി സമയം മുഴുവനും ദ്വീപിലെ വീട്ടില്‍ സന്തോഷത്തോടെ ചിലവിട്ടു. കുഞ്ഞ് മാത്രമല്ല, വിനായകനും മാളവികയും മാറി മാറി രേണുകയുടെ മുല കുടിച്ചു. അവളുടെ മുലകള്‍ പ്രസവത്തോടെ ഒന്നുകൂടി വീര്‍ത്ത് തടിച്ചു പാല്‍ നിറഞ്ഞു. മൂവരും സമയവും സ്ഥലവുമോന്നും നോക്കാതെ തിമര്‍ത്ത് അടിച്ചു കളിച്ചു.
ഒരു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം, മാളവികയുടെ മാസമുറ തെറ്റി. അന്ന് ഏറ്റവും സന്തോഷമുള്ള ദിവസമായിരുന്നു അവര്‍ക്ക്.