അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അവള് എഴുനേറ്റ് എന്റെ റൂമിന്റെ പുറത്തേക്ക് ഓടി.
അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഒരു സെക്കന്ഡ് ഞാൻ സ്തംഭിച്ചു പോയി. പക്ഷേ അവൾ എന്താണ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നതെന്ന് ചെറിയൊരു ഊഹം കിട്ടിയതും പേടിച്ച് അവളുടെ പേരിനെ വിളിച്ചലറി കൊണ്ട് ഞാനും പിന്നാലെ ഓടി.
ഞാൻ ഓടി ഹാളില് വന്ന സമയം അവൾ ബാൽക്കനി ഡോറിനെ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഓടി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“അഞ്ചന… അവിവേകം ഒന്നും കാണിക്കരുത്…!” പേടിച്ച് അലറി കൊണ്ട് ഞാൻ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പാഞ്ഞു ചെന്നു.
അപ്പോഴേക്കും, എന്നില് നിന്ന് വെറും രണ്ട് മീറ്റര് അകലെയുള്ള ബാൽക്കണി കൈവരിടെ മുകളിലേക്ക് അവൾ കേറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“എഡി പൊന്നു മോളെ….” ഞാൻ നെഞ്ച് പൊട്ടി അലറി. “പ്ലീസ് ഡീ.. ചാടരുത്…!!” എന്നും പറഞ്ഞു ആ രണ്ട് മീറ്ററും ഒറ്റയടിക്ക് ചാടി കൈവരിക്കടുത്ത് എത്തിയ അതേ സമയത്ത് അവള് താഴേക്ക് ചാടി.
കരഞ്ഞു വിളിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ രണ്ടു കൈയും എത്തി കിട്ടിയ വാക്കില് അവളെ ഞാൻ പിടിച്ചു. തല മുടിയില് ആണ് എനിക്ക് പിടി കിട്ടിയത്. അവളെ എങ്ങനെയും രക്ഷിക്കണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്തയിൽ, മുടിയില് പിടികിട്ടിയ അതേ വേഗത്തിൽ അവളെ വലിച്ച് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് തന്നെ എങ്ങനെയോ വലിച്ചിട്ടു.
എന്റെ ഹൃദയം കൊട്ട് പോലെ അടിച്ചു.. എന്റെ ദേഹമാകെ നടുങ്ങി.
“എന്തു ഭ്രാന്താണ് നി കാണിച്ചത്…!?” ഞാൻ അലറി.
“എനിക്ക് ജീവിക്കേണ്ട… എന്നെ എന്തിനാ രക്ഷിച്ചത്…..?” എന്നലറി കൊണ്ട് അവള് പിന്നെയും ചാടി എഴുനേറ്റ് താഴേക്ക് ചാടാൻ ശ്രമിച്ചു.
ഉടനെ അവളെ ഞാൻ അടക്കി പിടിച്ചുയർത്തി അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.
“എന്നോട് പൊറുക്കാൻ കഴിയില്ലെങ്കിൽ എന്നെ എന്തിന് രക്ഷിച്ചു? എന്നെ വിഡട… ഈ ജീവിതവും, ഈ ലോകവും എല്ലാം എനിക്ക് മടുത്തു.. ഈ നശിച്ച ജീവിതം എനിക്കു വേണ്ട.. ജീവിച്ചിരിക്കാനും ആഗ്രഹമില്ല…” അപ്പോഴും അവള് എന്റെ പിടിയിൽ നിന്നും കുതറി കൊണ്ടിരുന്നു.
അവസാനം എങ്ങനെയോ അവളെ ഹാളില് കൊണ്ട് താഴെ ഇട്ടിട്ട് ബാൽക്കണി ഡോറിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു താക്കോൽ കൊണ്ട് അതിനെ ലോക് ചെയ്തു. എന്നിട്ട് വേഗം ചെന്ന് എന്റെ ഫ്ലാറ്റ് ഡോറിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ താക്കോലും ഊരി എടുത്തു കൊണ്ട് എന്റെ റൂമിൽ കൊണ്ട് ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച ശേഷം, പിന്നെയും ഹാളില് ഞാൻ വന്നു.