Posted by “അമ്മയെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ സങ്കല്പങ്ങൾ ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അമ്മാ… ഓരോ സമയങ്ങളിൽ, ഓടി വരുന്നത് എന്തിനാണെന്നുമൊക്കെ… …. “
അവന്റെ സ്വരത്തിൽ വേദന നിറഞ്ഞിരുന്നു…
“ഇങ്ങനെ കിടക്കാനല്ലേടാ… “
അവനെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തു പുണർന്നുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഉം… “
അജയ് മൂളി… ….
” അങ്ങനല്ലേ കിടക്കുന്നത്……….?”
“നഷ്ടപ്പെട്ട ബാല്യം തിരികെ കിട്ടില്ല… “
അജയ് അങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞത്‌.
ആ വാക്കുകൾ അഭിരാമിക്ക് ശരിക്കും കൊണ്ടു… അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്നു…
അജയ് പറയുന്നത് അവന്റെ നഷ്ടബാല്യത്തെക്കുറിച്ചാണ് .. അതൊരിക്കലും തിരികെ കൊടുക്കുക ആരാലും സാദ്‌ധ്യമല്ല……
ഇപ്പോൾ എന്തൊക്കെ കൊടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞാലും നഷ്ടപ്പെട്ടതിന് പകരമാവുകയുമില്ല…….
“അജൂ… “
അവൾ വീണ്ടും മൃദുവായി വിളിച്ചു…
” ഉം..” അവൻ വിളി കേട്ടു…
” നിനക്കെന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോടാ………?”
അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമമർത്തിയാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്.
“അങ്ങനെ പറയല്ലേമ്മാ… …. “
അജയ് അവളുടെ നെറുകയിൽ മുകർന്നു…
” ഞാനൊരിക്കലും അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല…”
അജയ് അവളുടെ നിതംബവശങ്ങളിൽ പതിയെ തട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു……
കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കൂടി നിശബ്ദമായി കടന്നുപോയി..
“അജൂ… “
” ഉം..”
” ഞാൻ കോളേജിൽ പഠിച്ചപ്പോൾ ഒരു സാർ പറഞ്ഞ കാര്യം പറയട്ടെ . ?”
“പറയമ്മാ………. “
” നമ്മൾ മനുഷ്യരുടെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നം പ്രസന്റിൽ ജീവിക്കാൻ പറ്റാത്തതാണ്… ഒന്നുകിൽ ഭാവിയേക്കുറിച്ചോർത്ത് സ്വപ്നങ്ങൾ കാണും , അല്ലെങ്കിൽ കഴിഞ്ഞതോർത്ത് കരയും…”
അവൾ പറഞ്ഞതെന്താണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി…