റോക്കി [സാത്യകി]

‘ഞാൻ അവളുമ്മാരോട് ഒക്കെ പറയാം.. അവരാരും ഇനി അവളുടെ പുറകെ ഒരു പ്രശ്നത്തിനും വരില്ല. വരാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം..’

‘നീയീ കാര്യം എല്ലാരോടും പറയണ്ട. അവൾക്ക് ചിലപ്പോൾ അത് ഇഷ്ടം ആകില്ല..’

ഞങ്ങൾ മുറ്റത്തുള്ള ഒരു മാവിന്റെ ചുവട്ടിൽ എത്തി. അതിന്റെ ഒരു കമ്പിൽ ഊഞ്ഞാൽ കെട്ടിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ ശ്രുതി ഇരുന്നു ആടുന്നു. രാഹുലും ആഷിക്കും അവളെ ഊഞ്ഞാൽ ആട്ടുന്നു.

‘പോത്ത് പോലെ വളർന്നിട്ടും നിനക്ക് ഊഞ്ഞാൽ ഒക്കെ ആരാടി കെട്ടി തന്നെ..?

ഞാൻ ശ്രുതിയോട് ചോദിച്ചു

‘അച്ഛൻ. പണ്ട് തൊട്ടേ ഓണം ആകുമ്പോൾ ഊഞ്ഞാൽ ഇടുമായിരുന്നു. അഥവാ ഇട്ടില്ലേൽ ഞാൻ ബഹളം വയ്ക്കും.’

ശ്രുതി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കൃഷ്ണ ഊഞ്ഞാലിൽ കൗതുകത്തോടെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു ശ്രുതി ഊഞ്ഞാലിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്ക് ഇരിക്കാൻ കൊടുത്തു. ശ്രുതിയേ ആട്ടിയത് പോലെ കൃഷ്ണയേ ആട്ടാൻ രാഹുലിനും ആഷിക്കിനും ഒരു മടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെ കൃഷ്ണയേ ആട്ടി വിട്ടു. ശ്രുതിയെ ആട്ടിയത് പോലെ പതിയെ അല്ലായിരുന്നു. സകല ആക്കവും എടുത്തു അവളെ ആട്ടി. നല്ല ഉയരത്തിൽ കെട്ടിയ ഊഞ്ഞാൽ ആയത് കൊണ്ട് കൃഷ്ണ നല്ല പൊക്കത്തിൽ തന്നെ ഊഞ്ഞാലാടി ചെന്ന്.. അവളുടെ കൈകൾ കയറിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. ഓടി ഊഞ്ഞാലിൽ പിടിച്ചു ആട്ടുന്നതിനു ഒപ്പം ഊഞ്ഞാലിനു അടിയിലൂടെ നൂഴ്ന്നു പോകുന്ന ഒരു വിദ്യ ഉണ്ട്.. ചെറുപ്പത്തിൽ അതിനെന്തോ പേരിട്ട് വിളിക്കുമായിരുന്നു. പേര് മറന്നെങ്കിലും ആ വിദ്യ മറന്നിട്ടില്ല. നല്ല ശക്തിയിൽ തന്നെ കൃഷ്ണയേ ആട്ടി. ഉയരാവുന്ന മാക്സിമം ഉയരത്തിൽ അവൾ ആടി. അതിനിടയിൽ അവൾ കാറി കൂവി അവളെ താഴെ ഇറക്കാൻ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ അത് ഗൗനിച്ചില്ല. അവളുടെ പേടി കണ്ടു ശ്രുതിക്ക് കൂടെ പേടിയായി. അവസാനം ഊഞ്ഞാലിൽ പിടിച്ചു അവളുടെ ആട്ടം ഞാൻ നിർത്തിച്ചു. പേടിച്ചിട്ടാണോ കാറ്റടിച്ചത് കൊണ്ടാണോ അവളുടെ കണ്ണിന്റെ രണ്ട് സൈഡിലും വെള്ളം വന്നിരുന്നു. ഇറങ്ങിയ ഉടനെ തന്നെ അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ കയറി പിച്ചി. ഊഞ്ഞാൽ കഴിഞ്ഞു പിന്നെ ഞങ്ങൾ ശ്രുതിയുടെ വീട്ട് പരിസരം ഒക്കെ കാണാൻ ഇറങ്ങി. അവർ മുമ്പിൽ നടന്നു, ഞാനും കൃഷ്ണയും പിന്നാലെയും