എന്തോ ഒരു നിരാശ ഇത്തയുടെ കണ്ണുക ളിൽ എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു…
അതിനെക്കളേറെ നിരാശ ഭാവത്തോടെ ഞാൻ ഇത്തയെ നോക്കി നിന്നു…
ഇനിയിങ്ങിനെ ഒന്നും കാണാൻ കഴിയില്ല ല്ലോ എന്നുള്ള നിരാശയായിരുന്നു എനി ക്ക്.
അങ്കിലെ വീടെത്തി എന്നു പറഞ്ഞു മോ ൾ വിളിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാനും ഇത്തയും കണ്ണുകൾ മാറ്റിയത്….
നോക്കുമ്പോൾ ഞാനും മോളും ഇത്തയും മാത്രമേ വണ്ടിയിലൊള്ളൂ. ഉമ്മയും മറ്റുള്ള വരും ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..
നല്ലഭാഗ്യത്തിന്നു ഇറങ്ങിയടനെ ഉമ്മയെ ആരോ വിളിച്ചതിനാൽ രക്ഷപെട്ടു..
ഇത്തയുടെ വിരിഞ്ഞ കുണ്ടിയും കാണി ച്ചുള്ള ഇറക്കം എനിക്കൊരു പുതിയ അ നുഭൂതിയാണ് നൽകിയത്…
ഇറങ്ങിയതിന്നു ശേഷം ഞാനൊന്നുകൂടെ ബാക്കിലോട്ട് നോക്കി എന്തെങ്കിലും മറ ന്നു വെച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയാൻ…
ഞാൻ വിചാരിച്ചപോലെ തന്നെ മോളുടെ എന്തൊക്കെയോ വണ്ടിയിൽ കിടപ്പുണ്ട് പിന്നെ ഇത്തയുടെ മൊബൈൽ ഫോ ണും…
എന്നെ നോക്കാനുള്ള വിഷമം കൊണ്ടാണോ എന്തോ ഇത്ത തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നടന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു..
ഞാൻ കാർ ഒന്നോതുക്കി നിർത്തിയിട്ടു ഇറങ്ങി ബാക്കിലേക്ക് പോയി ഇത്തയുടെ ഫോൺ എടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊ ണ്ട് വണ്ടി ലോക്കാക്കി ഞാൻ ഇത്തയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു….