വെയിൽ ചാഞ്ഞ നേരം [Smitha]

Posted by

“നല്ല ജനുവരിക്കുളിര്…ചൂടുള്ള മെത്തയും തലയിണയും…ഇങ്ങനെ ഒരേ കിടപ്പങ്ങനെ കിടക്കാൻ എന്തൊരു രസമാണ്!”

“ഒന്ന് പോടാ!”

അവന്റെ കൈ വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.

“ഒരേ കിടപ്പ്! ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ കെടന്നാലേ നീ പറഞ്ഞത് തന്നെ നടക്കും! ഒരേ കിടപ്പ്! അസുഖം വന്ന്! മനസ്സിലായോ?”

“പിന്നെ! ഞാൻ പിന്നെ എന്നാ ചെയ്യണം? പൊന്ന് ചേച്ചി, ഇ വെക്കേഷനിങ്ങനെ ഞാനൊന്ന് അടിച്ചുപൊളിച്ചോട്ടെ! ഇതും കഴിഞ്ഞങ്ങ് ചെല്ലുമ്പം പ്രോജക്റ്റ്, സെമിനാർ, പേപ്പർ, പ്രസന്ററ്റീഷൻ, ടെസ്റ്റ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പ്രാന്ത് കേറുന്ന പണിയാ…”

“അച്ചോടാ!”

മനീഷ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തഴുകി.

“ചേച്ചി മോന് കഷ്ടപ്പാടൊന്നും തരാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല കേട്ടോ! ചുമ്മാ പിത്തം പിടിപ്പിക്കുന്ന രീതീല് ഇങ്ങനെ ചുമ്മാ കെടക്കണ്ട എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ…”

“ഹ! കൈ മാറ്റല്ലേ!”
തലമുടിയിൽ നിന്ന് കൈ പിൻവലിക്കാൻ തുടങ്ങിയ മനീഷയെ വിലക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെ കൊറച്ച് നേരം കൂടി മുടിയേൽ പിടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്ക് ചേച്ചി…എന്തൊരു സുഖമാണ്!”

“ഒന്ന് പോടാ!”

കൈ തിരികെ അവന്റെ മുടിയയുടെ മേൽ വെച്ചുകൊണ്ട് മനീഷ പറഞ്ഞു.

“ഒത്തിരി സുഖിക്കണേൽ വേണേ പോയി പെണ്ണുകെട്ട്!”

മനോജ് അവളുടെ നേരെ നോക്കി കുസ്രുതിയോടെ ചിരിച്ചു.

“ഇപ്പം ചേച്ചി ഉള്ളപ്പോൾ വേറെ ഒരു പെണ്ണെന്തിനാ?”

“ഹേ!”
“പോടാ, പെങ്ങൾക്ക് കെട്ട്യോളാകാൻ പറ്റുമോ?”

“അതിപ്പം പെങ്ങളല്ലേ തീരുമാനിക്കേണ്ട?”

“ഓഹോ!അപ്പം ആങ്ങളയ്ക്ക് ഭർത്താവാകാൻ പറ്റുമോ?”

“ഭർത്താവാകാൻ പറ്റത്തില്ല…”

മനോജ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മനീഷയുടെ മുഖം മങ്ങിയത് തന്റെ തോന്നലാണോ?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *