“നിന്റെ താളോം രാഗോം ഒന്നും കേക്കാനൊള്ള ടൈമൊന്നും എനിക്കില്ല. എനിക്കിവിടെ നൂറു കൂട്ടം പണിയൊണ്ട്…കഷ്ടപ്പെട്ട് പണിയെടുക്കുന്ന പാപ്പച്ചായനും കുഞ്ഞേപ്പ് ചേട്ടനുവൊക്കെ ഇപ്പം കഴിക്കാൻ വരും. നീയൊന്നു പോയെ…”
“നൂറു കൂട്ടം പണിയൊന്നും ഇല്ല…”
രമേശൻ ചിരിച്ചു.
“കപ്പ പൊളിക്കണം. അരിയണം … കഴുകണം. അടുപ്പേൽ വെക്കണം. മുളകരയ്ക്കണം …മീൻ കറിയുണ്ടാക്കണം. ഇത്രേം അല്ലേയുള്ളൂ…അതിനാണ്!”
കൊച്ചമ്മിണി അവന്റെ നേരെ മുഖം കൊട്ടി കാണിച്ചു.
“നോക്ക് ചേച്ചി…ഞാൻ എന്നെത്തിനാ ഇന്ന് ഇവിടെ പണീം കളഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്നെന്നു അറിയാമോ..പ്ലീസ്…”
“എടാ എനിക്ക് പണിയുണ്ടെന്നേ!”
“അത് ഞാനും കൂടി ചെയ്ത തീർക്കാം…പെട്ടെന്ന് തീർക്കാം…”
“പിന്നെ!
കൊച്ചമ്മിണി തന്റെ തോളിലേക്ക് വന്ന കൈതട്ടിമാറ്റിയിട്ട് അവനെ നോക്കി.
“നീ ഒണ്ടാക്കിയിട്ടു വേണം ഇനി പാവം പാപ്പച്ചായനൊക്കെ ഒഴിച്ചില് വന്നു പണി മെനക്കെടുത്താൻ…”
“ചേച്ചി ചേച്ചി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞുതന്നാൽ മതി! ഞാനത് പോലെ ചെയ്തോളാം,”
അത് പറഞ്ഞ് അവൻ എഴുന്നേറ്റ് പിമ്പിലൂടെ അവളുടെ ഇരുമുലകളും ഞെക്കികൂട്ടി പിടിച്ച് കശക്കി.
കുതറാനും പ്രതിഷേധിക്കാനുമുള്ള ഭാവം അവളുടെ മുഖത്തു ആദ്യം കണ്ടെങ്കിലും അത് ഒരു നിമിഷനേരം മാത്രമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകളടഞ്ഞു. ചുവന്ന തടിച്ച നനഞ്ഞ അധരം അവൾ കടിച്ചമർത്തി. മുഖത്ത് ചുവപ്പ് പടർന്നു. രമേശിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ മുലകളുടെ തുറിപ്പിന്മേൽ ആവേശത്തോടെ ഞെരിഞ്ഞു.
“ആഹ്….”
സുഖാസക്തിയാൽ അവൾ സീൽക്കാരമിട്ടു .
“ചേച്ചി..”